فاطمیون
یاس بوی حوض کوثر می دهد عطر اخلاق پیمبر می دهد ....
یاس بوی حوض کوثر می دهد عطر اخلاق پیمبر می دهد ....
عاشورا را باید مکتبی بزرگ دانست که تمام تاریخ و همه انسانها به نوعی شاگرد آن هستند؛ درسهایی که در قالب این مکتب به نسل دیروز و امروز منتقل میشود، آنچنان وسیع و گسترده است که ابعاد مختلف زندگی بشر را در بر میگیرد، که به سادگی قابل تبیین نیست.
به عنوان نمونه، یکی از درسهای بزرگ عاشورا که به مثابه دانشگاه انسان سازی است، درس ولایت پذیری است، چرا که کیفیت ولایت پذیری و ولایتمداری اصحاب امام حسین علیه السلام را که در هیچ دوره تاریخی نمی توان یافت. همچنان که ولایت گریزی بیشتر مردم دوران حضرت امام حسین (ع) نیز موضوعی مهم و قابل تامل است که از یکسو خیانت مستمر آنان به خاندان وحی، لکه ننگی بر دامان جامعه اسلامی بود.
از سوی دیگر عبرت و درس بزرگی برای جامعه امروز ماست تا اولاً جلوهها و بسترهای ولایتمداری عاشورا را بشناسیم و بر اساس این شناخت، به بصیرت لازم برسیم چنان که شایسته یک مسلمان واقعی است در مقابل ولی زمان خویش عمل کنیم.
با دقت در مصداقهای ولایتگریزی و شناخت عاقبت و سرنوشت ولایت گریزان، از زندگی آنان درس عبرت بگیریم تا مبادا در امتحان ولایتمداری این عصر، شرمسار و سرافکنده شویم و در مقابل ولی امر خویش همچون کوفیان عمل کنیم.
اوج مسئله ولایتپذیری در تاریخ اسلام حادثه کربلاست
شکی نیست که شهدای کربلا فدای ولی خدا شدند و قطعاً حماسه بی بدیل عاشورا بدون یاران اباعبدالله الحسین(ع) نمی توانست به این گونه زیبا و ماندگار در ذهن تاریخ ترسیم شود. با تامل در تاریخ اسلام درمی یابیم که اوج مسئله ولایت پذیری در تاریخ اسلام در حادثه کربلاست رخ داده است.
البته شاید گفته شود که امروز مثل آن روز جنگی در کار نیست که بتوان در مسیر کربلا حرکت کرد، اما شایسته است که نوع نگاه خود را به این مقوله تغییر دهیم.
باید بدانیم که اکنون دیگر شهادت مثل آن دوره در کار نیست، چرا که شرایط تغییر کرده، اما درسی که می توان و باید از عاشورا گرفت این است که آن طوری که شهدای کربلا ولایتمدار بودند، ما نیز ولایتمدار باشیم.
چهارشنبه 97/08/16
چگونه به حقیقت اخلاص برسیم؟
رهبرانقلاب: از پیغمبر اکرم صلواتاللَّهوسلامهعلیه نقل شده است که فرمود: «إنَّ لِکُلِّ حَقٍّ حَقیقَةً.» هر چیزی دارای حقیقتی است و یک روح و یک معنا و یک حقیقت دارد. «وَ ما بَلَغَ عَبدٌ حَقیقَةَ الاِخلاصِ.» بنده به حقیقت #اخلاص و به آن معنای حقیقی اخلاص نمیرسد «حَتّی لایُحِبَّ أن یُحمَدَ عَلی شَیءٍ مِن عَمَلٍ لِلّه.»(1) (این خیلی سخت است؛ این، مرتبهاش از آن مراتب بسیار بالاست) مگر اینکه دوست نداشته باشد که مردم او را برای هیچ یک از کارهایی که برای خدا انجام میدهد، #ستایش کنند.
مثلاً فردی است که کار را برای دیگران انجام نمیدهد: برای خاطر خدا #نماز میخواند، #ختم_قرآن میگیرد، کار خیری انجام میدهد، احسان و کمک و صدقهای میدهد و مجاهدتی برای خدا میکند. اما دوست میدارد که مردم بگویند: «ایشان چقدر آدم خوبی است.» کارش رابرای مردم نکرده است. کار را برای خدا انجام داده و تمام شده؛ اما از مدح مردم و از اینکه مردم از او تعریف کنند، خوشش میآید. میفرماید این، آن مرتبهی عالی اخلاص نیست.
مرتبهی عالی اخلاص این است که این را هم دوست نداشته باشد. اصلاً کاری به کار مردم نداشته باشد! میخواهند بدانند، میخواهد ندانند. میخواهد خوششان بیاید، میخواهد خوششان نیاید. نگاه کند ببیند خدا از او چه خواسته است و دقیقاً آن را انجام دهد. 1371/12/04
1) بحار الأنوار، ج69 ، ص304.
@Khamenei_ir
چهارشنبه 97/08/16
۳۵ درصد تخفیف ویژه ایام رحلت حضرت رسول اکرم(ص) و شهادت امام حسن مجتبی(ع)
کتاب صلح امام حسن(ع)؛ ترجمهی حضرت آیتالله العظمی خامنهای(مدّظلّهالعالی)
کتاب دو امام مجاهد؛ شش گفتار از حضرت آیتالله العظمی خامنهای(مدّظلّهالعالی) در تحلیل مبارزات سیاسی حسنین(علیهماالسّلام)
کتاب درسهای پیامبر اعظم(ص)؛ گزیدهای از بیانات حضرت آیتالله العظمی خامنهای(مدّظلّهالعالی)رهبر معظّم انقلاب اسلامی دربارهی شخصیت و بعثت نبیّ مکرّم اسلام (ص)
برای تهیهی این کتابها روی لینک زیر کلیک کنید?