موضوع: "مناسبت ها"

فراخوان «نوروز ایرانی، نوروز ملت مسلمان»

فراخوان به مناسبت تعطیلات نوروز

فراخوان «نوروز ایرانی، نوروز ملت مسلمان»

ویژه وبلاگ نویسان سامانه کوثر بلاگ - بمناسبت تعطیلات نوروز

نحوه مشارکت

درج محتوا در محورهای ذیل در وبلاگ های شخصی یا وبلاگ های مدارس

محورهای فراخوان:

  1. مفهوم و مصادیق احترام به والدین در زندگی فردی و اجتماعی از دیدگاه آیات و روایات
  2. بررسی شرایط لازم در والدین برای احترام به آنان از نگاه دین(سن،ایمان، علم و …)
  3. آثار معنوی و مادی احترام به والدین
  4. نقش احترام به والدین در زندگی بزرگان عرصه دین و علم 
  5. اثرات بی احترامی به والدین بر زندگی فردی و اجتماعی از دیدگاه آیات و روایا 
  6. ارتباط بندگی و اطاعت خداوند با احترام به والدین 
  7. سخنان مقام معظم رهبری، امام خمینی ره و علمای دین با موضوع احترام به والدین 
  8. دلنوشته (سروده های شما، زیباترین خاطرات ، دعای شما برای والدین، سپاسنامه و …) 
  9. معرفی کتاب، نرم افزار ومنبع الکترونیکی با موضوع احترام به والدین


قوانین و نکات

افرادی که قصد شرکت در این طرح را دارند در قسمت نظرات اعلام آمادگی نمایند.

در قسمت موضوعات وبلاگ خود، موضوعی با عنوان “نوروز” یا عناوین مشابه ایجاد نمائید و مطالب را در این موضوع درج نمائید. 

شرکت در محورهای مختلف آزاد است و محدودیتی وجود ندارد. 

مطالب حتما باید با رعایت ویژگی های مطالب منتخب و شیوه ارجاع صحیح منتشر گردد. 

مهمترین ملاک، کیفیت مطالب است و اینکه محتوای شما کپی شده از سایت ها و منابع اینترنتی دیگر نباشد.

فرصت مشارکت

1الی 20 فروردین 1395


سال نو مبارک

سر خوش آن عیدی که آن بانی نور

از کنار کعبه بنماید ظهور

قلبها را مهر هم عهدی زند

از حرم بانگ اناالمهدی زند


 

السّلام علیک ایّتها الصّدّیقة الشّهیده


امشــــــبی را فاطــمه پیش علی مهمان است…مکن ای صبح طلوع

صـــــبح فـردا بدنش زیـر بقیع پنهان است…مکن ای صبح طلوع

السلام علیک یا فاطمه الزهرا یا بنت رسول الله

شهادت بانوی دو عالم حضرت زهرا (سلام الله علیها) را به همه مسلمانان جهان تسلیت عرض می کنم.



ایام فاطمیه

 

پیام مرکز مدیریت حوزه‌های علمیه خواهران به مناسبت ایام فاطمیه

بارها رسول مکرم «صلی الله علیه و آله و سلم» در برابر شخصیت بی‌ همتایش فرمودند: «پروردگار به رضای فاطمه سلام الله علیها راضی و به خشم فاطمه سلام الله علیها خشمگین می‌شود


بسم الله الرحمن الرحیم

به ایام فاطمیه نزدیک می شویم. ایامی که با یاد و نام و خاطرة دخت مکرم نبی معظم اسلام«صلی الله علیه و آله و سلم» سرشار از معنویت و اندوه است.ایامی که متعلق به حضرت اوست. او که پارة تن رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم )(1)و منصورة آسمانی حضرت رحمانی است و زندگی کوتاه، اما سراسر نورانیت و خدا محوری‌اش اسوة  بزرگان عالم وجود(2) است، یاس معطر نبوی که در عنفوان جوانی و بهار زندگانی به بستر شهادت چشم مبارک و حق بین از جهان گذران فانی فرو بست و به جوار رحمت جهان آفرین پیوست. حضرت فاطمه «علیها السلام» اسوة همة فرزندان آدم است و به خصوص برای طلاب حوزه‌ های ما سرمشق و راهنما و مقصود و آیینة تمام نمای صفات الهی است و در قرب و منزلت به حضرت لایتناهی تا بدان جا رسیده است که خشم او، خشم خدا و رضایت او، رضایت الهی است(3).

بارها رسول مکرم «صلی الله علیه و آله و سلم» در برابر شخصیت بی ‌همتایش فرمودند: «پروردگار به رضای فاطمه سلام الله علیها راضی و به خشم فاطمه سلام الله علیها خشمگین می ‌شود»(4) عظمت مقام حضرتش تا بدان جاست که سرتا پای مبارکش جلوات الهی است و جز خدا در او راه ندارد. متأسفانه هنوز جهان به رفعت مقام و علو منزلت او آگاه نیست و هرچه را که دوستان و شیعیانش هم از بلندای عبودیت و کرامت او گفته‌اند به اندازه ی ادراک خویش ابراز کرده اند وگرنه حقیقت وجود مبارکش هنوز پنهان است و پنهان خواهد ماند.

آنچه شخصیت مبارکش را برای ما بیشتر نمایان می سازد همان مقدار احادیثی است که از زبان معصومین علیهم السلام در میراث فرهنگی شیعه به یادگار مانده است. حدیث گران ‌قدری از حضرت امام حسن عسکری (علیه السلام) نقل شده است که علو مقام دخت نبی مکرم «سلام الله علیها» را به خوبی آشکار می‌ سازد. یازدهمین پیشوای آسمانی می فرمایند: «ما حجت خدا بر خلایقیم و فاطمه «علیها السلام» بر ما حجت است»(5). بیانی کوتاه که یک اقیانوس رمز و راز در آن نهفته است. شخصیتی که بر حجج الهی حجت است، چگونه با دانش و بینش محدود ما شناخته می‌ شود؟

برای هر بانوی مسلمان و هر دختر شیعی، دختر بزرگوار رسول خدا بهترین اسوه و پیشوا و رهنما است. هرکس در همه شرایط زندگی، در شادکامی ‌ها و تلخی ‌ها و مشکلات جهان، در خانه، در اجتماع، در عبادت و همسرداری و پرورش فرزندان، در معاشرت با دوستان، در ارتباط با مشکلات امت اسلام و وظایف اجتماعی‌اش، در نیک‌خواهی، نیک‌اندیشی، خداجویی و خدامحوری و بندگی و….. می ‌تواند دختر بزرگوار رسول الله را و شیوه زندگانی او را سرلوحه کارهای خود قرار دهد. عصمت کبرای الهی به کمالی که فراتر از آن متصور نیست، دست یافته است، فرشتگان با او گفتگو می کنند و ملک و ملکوت الهی در چشمان حق بین او آشکار است و فرمان مبارکش لازم الاجرا و دوستی و پذیرش ولایتش بر همه ی جهانیان واجب و لازم است.

او امیرة عالم وجود است. شخصیتی که فرشتگان مقرب به هنگام عبادت گهواره ی فرزندانش را حرکت می ‌دهند تا او بتواند نمازهای طولانی اش را به پایان برد. وجود مطهری که اگر سرسلسله ی ولایت، مولا و مقتدایمان حضرت امیرالمومنین علی (علیه السلام) نبود برای او در اولین و آخرین کفوی وجود نداشت(6). ائمه معصومین «علیهم السلام» افتخار می‌کردند که فاطمی‌اند و از سوی او فرزند رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم هستند و از خطاب یابن رسول الله بیشتر از هر لقب و نام دیگری شادمان می شدند.

چه می توان گفت درباره ی شخصیتی که از چهارده نور پاک آسمانی برگزیده ی خداست و از (عالّین)(7) است، چکاد سرافراز دست نیافتنی عظمتی که همه ی عالم و آدم در برابر آن بتواضع و خشوع و ارادت  و تسلیم سر فرود آورده اند و جز آن چهارده نور پاک هیچ آفریده ای نمی تواند مقام ایشان را درک کند چه برسد به دیگر توهمات. کلام حقی که در زیارت جامعه ی کبیره به آن اشاره شده است(8).

همگان، به ویژه طلاب حوزه ‌های خواهران باید به او بنگرند و در همه حال او را اسوة زندگی و شاخص اعمال و رفتارشان قرار دهند و در فراز و نشیب‌ های حیات، حضرتش را سرمشق خویش بدانند تا بتوانند از دام چاله‌ های شیطان و بیراهه ‌های هولناک زندگی در امان بمانند و دنیا و آخرتشان را در سایة ولایت مبارک دامن گستر فاطمی نور باران رحمت و کرامت الهی بنمایند.

کیست که او را بشناسد و دوستش نداشته باشد؟ کیست که مهربان ‌ترین دامان عطوفت و شفقت هستی را وا بگذارد. بزرگواری که همة پیروانش بواسطة وجود مبارکش به بهشت می ‌روند و آن مهربان در قیامت کبرای الهی اول شیعیانش را به بهشت می ‌فرستد و سپس خود وارد می شود(9). بنگریم او حتی در آن گیر و دار قیامت به یاد ماست و ما را فراموش نکرده است سایة محبت و ولایت و کرامتش را از شیعیان خود و فرزندانش و همة آدمیان دریغ نفرموده است. آیا آن قدر که آن مادر بزرگوار عالم وجود به یاد ماست، ما به یاد او هستیم؟

بیایید ایام فاطمیه را زمانی برای بازخوانی زندگی خویش و اعمال و رفتارمان قرار دهیم، هرچند که این ایام با اندوه شهادت حضرتش دل ها را بی تاب ساخته است، شاید که بتوانیم قدمی فراتر به سوی جایگاهی که او برای ما می پسندد برداریم. تقارن ایام شهادت حضرتش با آغاز سال جدید همه ی مارا اعم از مدیران، اساتید و طلاب مکلف می ‌سازد که حرمت سالروز شهادتش را پاس بداریم، تا با اهتمام ویژه به برگزاری مجالس سوگواری و گرامیداشت شهادت آن بانوی بزرگوار و تبیین سیره و منش آن اسوة کائنات، اندکی از دین خود را به سرور کائنات نبی اکرم اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) در مودت به ذوی القربی(10) ادا نماییم و از عملی که ایام شهادت وجود مبارکش را بی رنگ و یا کم رنگ می‌سازد، بپرهیزیم. باشد که در بزرگداشت ایام فاطمیه کوشا باشیم، انشاء الله.

سلام خدا و فرشتگان و پاکان و سرافرازان و همه ی مومنین و مومنات بر آن بانوی بانوان جهان باد.

1- قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم :«فَاطِمَةَ بَضْعَةٌ مِنِّی …» بحار الانوار جلد 29 صفحه 32

2- قال مولاناالمهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف : (و في ابنه رسول‏اللَّه (صلی الله علیه و آله) اسوه حسنه) دلائل الامانه صفحه 172

3- قال النبی صلی الله علیه و آله و سلم : (ان الله یغضب لغضب فاطمه و یرضی لرضاها) بحارالانوار جلد 21 صفحه 279
4- همان

5- قال مولانا العسکری علیه السلام : نَحْنُ حُجَجُ اللَّهِ عَلى خَلْقِهِ وَ جَدَّتُنا فاطِمَةُ حُجَّةُ اللَّهِ عَلَيْنا  دلائل الامانه صفحه 172
6- قال النبی صلی الله علیه و آله و سلم ( هبط علی جبرییل فقال یا محمد  ان الله جل جلاله یقول : لو لم اخلق علیا لما کان لفاطمه ابنتک کفو علی وجه الارض  آدم دونه ) بحار الانوار جلد 43 صفحه 92و 93

7- (ام کنت من العالین) سوره ص آیه 75

8- لا یطمع فی ادراکه طامع (هيچ طمع كننده اي نمي تواند طمع آن مقام را بكند) زیارت جامعه کبیره.

9- امام باقر(علیه السلام) می فرماید: هنگامی که فاطمه به در بهشت می رسد، به پشت سرش می نگرد. ندا می رسد: ای دختر حبیب! اینک که دستور داده ام به بهشت بروی، نگران چه هستی؟
10- فاطمه(س) جواب می دهد: ای پروردگار! دوست دارم در چنین روزی با پذیرش شفاعتم، مقام و منزلتم معلوم شود.
11- ندا می رسد: ای دختر حبیبم! برگرد و در مردم بنگر و هر که در قلبش دوستی تو یا یکی از فرزندانت نهفته است داخل بهشت گردان.  تفسیر فرات کوفی صفحه 114
12- قُل لا أَسئَلُكُم عَلَیهِ أَجراً إِلاَّ المَوَدَّةَ فِی القُربى‏؛ (ای پیامبر!) بگو من هیچ پاداشى از شما بر رسالتم  درخواست نمى ‏كنم جز دوست ‏داشتن اهل بیتم». سوره شوری آیه 23

 

حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) پیامبر گرامی همه مسلمین جهان

نقش ولایت پذیری در حادثه عاشورا

 

عاشورا را باید مکتبی بزرگ دانست که تمام تاریخ و همه­ انسان­ها به نوعی شاگرد آن هستند؛ درس‌هایی که در قالب این مکتب به نسل دیروز و امروز منتقل می‌ شود، آنچنان وسیع و گسترده است که ابعاد مختلف زندگی بشر را در بر می‌ گیرد، که به سادگی قابل تبیین نیست.

به عنوان نمونه، یکی از درس‌ های بزرگ عاشورا که به مثابه دانشگاه انسان سازی است، درس ولایت پذیری است، چرا که کیفیت ولایت پذیری و ولایتمداری اصحاب امام حسین علیه السلام را در هیچ دوره تاریخی نمی توان یافت. همچنان که ولایت گریزی بیشتر مردم دوران حضرت امام حسین علیه السلام نیز موضوعی مهم و قابل تامل است که از یکسو خیانت مستمر آنان به خاندان وحی، لکه ننگی بر دامان جامعه اسلامی بود.

از سوی دیگر عبرت و درس بزرگی برای جامعه امروز ماست تا اولاً جلوه‌ ها و بسترهای ولایتمداری عاشورا را بشناسیم و بر اساس این شناخت، به بصیرت لازم برسیم چنان که شایسته یک مسلمان واقعی است در مقابل ولی زمان خویش عمل کنیم.

با دقت در مصداق‌ های ولایت‌ گریزی و شناخت عاقبت و سرنوشت ولایت گریزان، از زندگی آنان درس عبرت بگیریم تا مبادا در امتحان ولایتمداری این عصر، شرمسار و سرافکنده شویم و در مقابل ولی امر خویش همچون کوفیان عمل کنیم.

اوج مسئله ولایت‌ پذیری در تاریخ اسلام حادثه کربلاست

شکی نیست که شهدای کربلا فدای ولی خدا شدند و قطعاً حماسه بی بدیل عاشورا بدون یاران اباعبدالله الحسین(علیه السلام) نمی توانست به این گونه زیبا و ماندگار در ذهن تاریخ ترسیم شود. با تامل در تاریخ اسلام درمی یابیم که اوج مسئله ولایت پذیری در تاریخ اسلام در حادثه کربلاست رخ داده است.

البته شاید گفته شود که امروز مثل آن روز جنگی در کار نیست که بتوان در مسیر کربلا حرکت کرد، اما شایسته است که نوع نگاه خود را به این مقوله تغییر دهیم.

باید بدانیم که اکنون دیگر شهادت مثل آن دوره در کار نیست، چرا که شرایط تغییر کرده، اما درسی که می توان و باید از عاشورا گرفت این است که آن طوری که شهدای کربلا ولایت­مدار بودند، ما نیز ولایت­مدار باشیم.

محرم

 

السلام علیک یا ابا عبدالله  …