فاطمیون
یاس بوی حوض کوثر می دهد عطر اخلاق پیمبر می دهد ....
یاس بوی حوض کوثر می دهد عطر اخلاق پیمبر می دهد ....
عاشورا را باید مکتبی بزرگ دانست که تمام تاریخ و همه انسانها به نوعی شاگرد آن هستند؛ درسهایی که در قالب این مکتب به نسل دیروز و امروز منتقل میشود، آنچنان وسیع و گسترده است که ابعاد مختلف زندگی بشر را در بر میگیرد، که به سادگی قابل تبیین نیست.
به عنوان نمونه، یکی از درسهای بزرگ عاشورا که به مثابه دانشگاه انسان سازی است، درس ولایت پذیری است، چرا که کیفیت ولایت پذیری و ولایتمداری اصحاب امام حسین علیه السلام را که در هیچ دوره تاریخی نمی توان یافت. همچنان که ولایت گریزی بیشتر مردم دوران حضرت امام حسین (ع) نیز موضوعی مهم و قابل تامل است که از یکسو خیانت مستمر آنان به خاندان وحی، لکه ننگی بر دامان جامعه اسلامی بود.
از سوی دیگر عبرت و درس بزرگی برای جامعه امروز ماست تا اولاً جلوهها و بسترهای ولایتمداری عاشورا را بشناسیم و بر اساس این شناخت، به بصیرت لازم برسیم چنان که شایسته یک مسلمان واقعی است در مقابل ولی زمان خویش عمل کنیم.
با دقت در مصداقهای ولایتگریزی و شناخت عاقبت و سرنوشت ولایت گریزان، از زندگی آنان درس عبرت بگیریم تا مبادا در امتحان ولایتمداری این عصر، شرمسار و سرافکنده شویم و در مقابل ولی امر خویش همچون کوفیان عمل کنیم.
اوج مسئله ولایتپذیری در تاریخ اسلام حادثه کربلاست
شکی نیست که شهدای کربلا فدای ولی خدا شدند و قطعاً حماسه بی بدیل عاشورا بدون یاران اباعبدالله الحسین(ع) نمی توانست به این گونه زیبا و ماندگار در ذهن تاریخ ترسیم شود. با تامل در تاریخ اسلام درمی یابیم که اوج مسئله ولایت پذیری در تاریخ اسلام در حادثه کربلاست رخ داده است.
البته شاید گفته شود که امروز مثل آن روز جنگی در کار نیست که بتوان در مسیر کربلا حرکت کرد، اما شایسته است که نوع نگاه خود را به این مقوله تغییر دهیم.
باید بدانیم که اکنون دیگر شهادت مثل آن دوره در کار نیست، چرا که شرایط تغییر کرده، اما درسی که می توان و باید از عاشورا گرفت این است که آن طوری که شهدای کربلا ولایتمدار بودند، ما نیز ولایتمدار باشیم.
پنجشنبه 96/08/25
همه خلایق مثل افراد یک خانواده هستند
خداوند از کمکرساندن بندگان به یکدیگر خشنود میشود
رهبرانقلاب: «اَلخَلقُ عِیالُ اللهِ»، امیرالمؤمنین از قول پیامبر میفرماید: همهی خلایق عیالالله هستند؛ یعنی از جهت اداره و کفالت امر زندگی، عائلهی خداوند متعالند؛ مثل افراد یک خانواده.
«فَأحَبُّ الخَلقِ إلَی اللهِ تَعالی مَن نَفَعَ عِیالَ اللهِ وَ أدخَلَ عَلی أهلِ بَیتٍ سُروراً» محبوبترین خلایق در نزد خداوند متعال آن کسی است که به عیال خداوند نفع برساند.
«وَ مَشیٌ مَعَ أخٍ مُسلِمٍ فِی حاجَةٍ أحَبُّ إلَی اللهِ تَعالی مِنِ اعتِکافِ شَهرَینِ فِی المَسجِدِ الحَرامِ»؛ این یک امر اضافه است که مخصوص برادر مسلمان است.
میفرماید اینکه شما با یک برادر مؤمنتان حرکت کنید، حاجت او را برآورده کنید، پیش خدا محبوبتر است از اینکه بروید اعتکاف کنید؛ [البته] نه اینکه عبادت و اعتکاف و تضرع پیش خدای متعال کم قدر باشد. 83/11/4
مجموعه #اخلاق
مطالبدربارهرهبرانقلاب👇