فاطمیون
یاس بوی حوض کوثر می دهد عطر اخلاق پیمبر می دهد ....
یاس بوی حوض کوثر می دهد عطر اخلاق پیمبر می دهد ....
عاشورا را باید مکتبی بزرگ دانست که تمام تاریخ و همه انسانها به نوعی شاگرد آن هستند؛ درسهایی که در قالب این مکتب به نسل دیروز و امروز منتقل میشود، آنچنان وسیع و گسترده است که ابعاد مختلف زندگی بشر را در بر میگیرد، که به سادگی قابل تبیین نیست.
به عنوان نمونه، یکی از درسهای بزرگ عاشورا که به مثابه دانشگاه انسان سازی است، درس ولایت پذیری است، چرا که کیفیت ولایت پذیری و ولایتمداری اصحاب امام حسین علیه السلام را که در هیچ دوره تاریخی نمی توان یافت. همچنان که ولایت گریزی بیشتر مردم دوران حضرت امام حسین (ع) نیز موضوعی مهم و قابل تامل است که از یکسو خیانت مستمر آنان به خاندان وحی، لکه ننگی بر دامان جامعه اسلامی بود.
از سوی دیگر عبرت و درس بزرگی برای جامعه امروز ماست تا اولاً جلوهها و بسترهای ولایتمداری عاشورا را بشناسیم و بر اساس این شناخت، به بصیرت لازم برسیم چنان که شایسته یک مسلمان واقعی است در مقابل ولی زمان خویش عمل کنیم.
با دقت در مصداقهای ولایتگریزی و شناخت عاقبت و سرنوشت ولایت گریزان، از زندگی آنان درس عبرت بگیریم تا مبادا در امتحان ولایتمداری این عصر، شرمسار و سرافکنده شویم و در مقابل ولی امر خویش همچون کوفیان عمل کنیم.
اوج مسئله ولایتپذیری در تاریخ اسلام حادثه کربلاست
شکی نیست که شهدای کربلا فدای ولی خدا شدند و قطعاً حماسه بی بدیل عاشورا بدون یاران اباعبدالله الحسین(ع) نمی توانست به این گونه زیبا و ماندگار در ذهن تاریخ ترسیم شود. با تامل در تاریخ اسلام درمی یابیم که اوج مسئله ولایت پذیری در تاریخ اسلام در حادثه کربلاست رخ داده است.
البته شاید گفته شود که امروز مثل آن روز جنگی در کار نیست که بتوان در مسیر کربلا حرکت کرد، اما شایسته است که نوع نگاه خود را به این مقوله تغییر دهیم.
باید بدانیم که اکنون دیگر شهادت مثل آن دوره در کار نیست، چرا که شرایط تغییر کرده، اما درسی که می توان و باید از عاشورا گرفت این است که آن طوری که شهدای کربلا ولایتمدار بودند، ما نیز ولایتمدار باشیم.
چهارشنبه 98/12/28
کرونا را با آگاهی دادن، قرنطینه کنیم
بحرانی که سایهاش را روی زندگیمان انداخته، میتوانیم با دو واکنش از سر بگذرانیم؛ اولی این است که منفعلانه دل بدهیم به ناامیدی و استرس، و خودمان را مستعد جذب بیماری کنیم؛
یا بعد از اینکه احساسات طبیعیمان را مدیریت کردیم، سعی کنیم ابتدا خودمان، خانواده درجه یک و سپس بقیه را همدلانه آرام کنیم.
همان چیزی که اخیرا رهبر انقلاب نیز فرموده بودند که همکاری و محبتهایی که در میان مردم در این روزها شایع شده، یکی از مصادیق تبدیل بلا و تهدید به نعمت و فرصت است.
اما چه کارهایی برای آرام کردن دیگران از دستمان برمیآید؟
1- آگاه باشید: آگاهی آرامبخش است. به اندازه کافی مطالب علمی و پزشکی قابل استناد در مورد کرونا ویروس وجود دارد که میتوانید بخوانید و آگاه شوید، همین که آگاهیتان زیاد شد، هم خودتان آرام میشوید و هم میتوانید با انتقال این آگاهی به اطرافیانتان آنها را هم آرام کنید.
2- افراد را مجهز کنید؛ البته منظورمان از تجهیزات فقط ژل ضدعفونی و ماسک و اسپری الکل نیست. بلکه آموزشهای صحیح به دیگرانی است که ممکن است درست متوجه موضوع نشده باشند. مثل پدر و مادرها، یا کودکان و نوجوانان. صبور باشید و از توضیح دادن خسته نشوید.
3- ایمان و توکل به خدا، بزرگترین آرامبخش بشر است که الا بذکرالله تطمئن القلوب. هم خودتان دعا زیاد بخوانید و از معنویات کمک بگیرید، هم دیگران را دعوت به معنویات کنید. برگزاری ختمهای قرآن و راه انداختن گروههای مجازی برای ختم قرآن، قرائت دعای هفتم صحیفه سجادیه و زیارت عاشورا و … از کارهایی هستند که به راحتی می توانید سردمدار انجام دادنش باشید.
4- کمک و حمایت؛ به دیگرانی که جزء گروه پرخطر محسوب میشوند، مثل پدربزرگ و مادربزرگها یا بچهها که به قدر کافی نسبت به اوضاع آگاه نیستند، کمک کنید تا نیازهایشان را به خوبی برآورده کنند. کمک و حمایت دیگران، هم حال خودتان را خوب می کند، هم به بقیه آرامش میدهد.
5- دیگران را نترسانید. ممکن است گمان کنیم ترساندن راه حل خوبی برای وادار کردن دیگران به رعایت بهداشت است، اما در واقع ترس فقط باعث استرس و اضطراب بیش از اندازه و نقص ایمنی بدن میشود. آرام اما واقعبین باشید و به دیگران به اندازه و با آرامش انگیزه و آرامش بدهید.
6- درباره آینده برنامهریزی کنید. برنامهریزی درباره آینده و سال جدید و فکر کردن به اهداف میتواند امید و انگیزه و آرامش را به افراد برگرداند. میتوانید دیگران را هم با این کار به امید و آینده ترغیب کنید.
#مهارتهای_زندگی
شما هم اگر ایده و تجربهای دارید به @reyhanehcontact ارسال کنید.
@khamenei_reyhaneh
سه شنبه 98/12/27
#تحلیل_تبیین | «مدیریت از نزدیک» ویژگی مدیریت شهید باکری است
شهید باکری در این زمینه «مدیریت از نزدیک» فوقالعاده بود. هیچ امری از دید تیزبین او پنهان نمیماند. از مسائل حفاظتی گرفته تا مخابرات، از تسلیحات گرفته تا تغذیهی نیروها، توپخانه، گردانهای عملیاتی، ادوات، اطلاعات، تخریب، آموزش و… و. همگی را ماهرانه زیر نظر داشت بهگونهای که هیچ فرماندهی در هیچ ردهای احساس نمیکرد که در حوزه کاری او دخالت میشود.
اما همه احساس میکردند که از نظافت دستشوییها گرفته تا نظم استقرار چادرها، استحکام سنگرها، فعال بودن پدافند و دقّت در کمینها باید پاسخگو باشند. همهی فرماندهان میدانستند که در قبال حراست از بیتالمال باید پاسخگوی فرمانده لشگر باشند. ایشان با هر نارسایی جزئی برخورد میکرد، فوراً تذکر میداد و یا توضیح میخواست.
یک بار در پدافند جزایر مجنون شاهد بودم که به محل دیدهبانی رفت و برگشت، فرمانده ادوات لشگر را خواست و گفت: آقای محمدزاده این چه وضعی است؟ عراقیها دارند رژه میروند پس شما چه میکنید؟ ادوات فعال شد و در ظرف مدتی کوتاهی آن چنان شرایط را برای دشمن ناامن کرد که آنها را نیز به واکنش واداشت. مکمل این نظارت، اقدام عملی او در موارد بیتوجهی بود. اگر مسئول یا فرماندهی بیتوجهی میکرد، ضمن اظهار گلایه رأساً به حل مشکل میپرداخت و تنبّه ایجاد میکرد. بهدلیل همین روحیه، عملاً به تخصصیترین و سادهترین موارد تسلّط پیدا کرده بود. او را بارها در نظافت دستشوییها دیده بودند.
او همچنین در رسیدگی به وضعیت خودروهای لشگر، طراحی استقرار نیروها، پیگیری جزئیترین مسائل رفاهی، دقّت در جزئیات طرحهای عملیاتی، چک کردن جزئیترین مسائل اطلاعاتی نقش اساسی داشت. و حتی در برخی مأموریتهای اطلاعاتی شرکت میکرد. در جریان عملیاتها نیز حضور شهید باکری در نزدیکترین نقاط درگیر، نمونههای متنوعی از این روش کنترل و نظارت در کنار هدایت و فرماندهی را بهنمایش میگذاشت.
روش مدیریت از نزدیک از اقتضائات مدیریت بحران است و بهمنظور پوشش خلأهایی که به آنها اشاره شد ضرورت مییابد. البته باید بهگونهای اعمال شود که سلسله مراتب را مخدوش نساخته و مسئولیتپذیری مدیران پایینتر را تهدید ننماید. مدیریت شهید باکری از این حیث کاملاً نمونه و منبع قابل مطالعهای است.
متن کامل یادداشت به مناسبت شهادت شهید باکری
سه شنبه 98/12/27
#تحلیل_تبیین | گفتگویی به مناسبت سالگرد شهید باکری
وقت بازگشت به الگوی مدیریت فرماندهان دفاع مقدس است
بیست و پنجم اسفندماه سالگرد شهادت مهدی باکری فرمانده لشکر 31 عاشورا در دوران دفاع مقدس است. حضرت آیتالله خامنهای چندی پیش با اشاره به تکامل شخصیت و توان مدیریت شهید باکری این جوان را معجزه انقلاب نامیدند.
ما اگر به دفاع مقدس برگردیم و نحوهی مدیریتی آن را مرور کنیم که فرماندهان جوان در شرایط بسیار پیچیده و سخت با آن امکانات محدود جنگ را اداره کردند که متوسط سنشان زیر سی سال بود، درسهای خیلی زیادی را میتوانیم برای شرایط امروز کشور یاد بگیریم. من خیلی فکر کردم که همهی آن درسهای متنوعی را که میشود از آن دوران یاد گرفت را چگونه میشود در چند عنوان خیلی خلاصه و گویا گفت. ببینید چند اصل در آن شرایط حاکم بوده است. شاید مهمترین حرفی که ما بهعنوان مقدمه باید بزنیم همین است که یک مدیریت اصولی در جنگ وجود داشته است که این خیلی مهم است که شخص یک اصولی داشته باشد که هر روز تغییرشان ندهد.
متن کامل گفتگو را از پیوند زیر بخوانید
سه شنبه 98/12/27
پیام تشکر رهبر انقلاب از تدابیر ستاد ملی، وزارت بهداشت و طرح بسیج ملی مبارزه با کرونا
رهبر انقلاب اسلامی در مرقومهای، تدابیر ستاد ملی و وزارت بهداشت برای جلوگیری از گسترش بیماری کرونا را برای همه لازم الاجرا دانستند و تأکید کردند: طرح بسیج ملی مبارزه با کرونا دارای پشتوانهی علمی و همراه با انگیزههای دینی و جهادی و انسانی است.
متن مرقومه حضرت آیتالله خامنهای به شرح زیر است ?
بسمه تعالی
دفتر
از زحمات وزیر محترم و همکاران در این گسترهی وسیع تشکر شود. تدابیر ستاد ملی و وزارت بهداشت برای جلوگیری از گسترش بیماری برای همه لازم الاجرا است. طرح بسیج ملی مبارزه با کرونا که دارای پشتوانهی علمی و همراه با انگیزههای دینی و جهادی و انسانی است، طرحی کارآمد است و همان چیزی است که بلا را به نعمت و تهدید را به فرصت تبدیل خواهد کرد انشاءالله.
25 اسفند 98
@Khamenei_ir
سه شنبه 98/12/27
مأموریت نو+جوان برای کسانی که میخواهند امسال زنده باشند
یک سلام دمِ بهاری به تو دوست نو+جوان
- زودباش دیگه! معطل چی هستی؟
- نمیتونم! خیلی سخته. از دنیای اون بالا میترسم.
- نترس! اون بالا پر از نوره، مگه عاشق نور نبودی؟ دیر بجُنبی، مُردی!
شروع قصه
دقیقا قصه از همینجا شروع میشود، از همین جا که وقتی همه چیز فراهم است اگر حواسمان به بهار نباشد، از بیدارباشِ دنیا جا میمانیم. مرحوم سعدی هم هشت قرن پیش فرمود «هرگیاهی که به نوروز نجنبد حطب* است». در این احوال چه چیزی قشنگتر از این که هر روز و هر لحظه به دنیا ثابت کنیم زندهایم و هنوز جریان داریم؟ ثابت کنیم هر روز عاشق نوریم و هر روز عاشقتریم؟ ثابت کنیم که آنچه هستیم، تمام وجودمان نیست بلکه مثل یک گیاه میتوانیم سر از خاک در بیاوریم و از فرش به عرش برویم. بیا این بهار همراه رشد خودمان، شرایط را برای بذری فراهم کنیم که سعی میکند زنده بودنش را به عالم اثبات کند.
۱_ قدم اول
برای قدم اول کافیاست:
همین حالا در حال خوردن هر گیاهی که هستی، دست نگه داری! دقیق نگاهش کن و ببین کجایش را میتوانی بکاری؟! الان بهترین فرصت کاشت برخی از بذرهاست. مثلا از همان فلفل دلمهای که برای سالادِ ناهار استفاده کردید شروع کنیم. دانههایش را جدا و روش کاشتنش را در اینترنت جستجو کن. با دانههای یک عدد فلفل دلمهای میتوانی تعداد زیادی جوانه فلفل دلمهای به دست بیاوری. دانههای مرکبات مثل پرتقال و لیمو و نارنگی نیز در دو هفته از خاک سر میآورند و با برگهای درشت سلام میکنند. از تخمه کدوحلوایی هم غافل نشو.
حالا با سلیقهات کار داریم، بعد از این که از خاک سر درآوردند در گلدانهای جدا بکار و تزئین کن. از گلدانت عکس بگیر و با هشتگ#سبزباش برایمان بفرست.
چطوری مأموریت را بارگذاری کنم؟
به صفحه «خودم» در #نرمافزار_موبایلی نو+جوان برو، حالا یک ➕ کوچک کنار صفحه سمت راست میبینی، روی آن کلیک کن. در قسمت موضوع، مأموریت را انتخاب کن و در قسمت بارگذاری عکس یا فیلم، عکس یا فیلمی که از گلدانهایت، روش کاشتن یا تزئینشان تهیه کردی را بارگذاری کن.
دوستانت را به مأموریت #سبزباش دعوت کن.
حطب: هیزم، چوب خشک
نوجوان؛ انرژی امید ابتکار
@nojavan_khamenei