در جهان اسلام همواره زنان شایسته و متعهدی در عرصه های مختلف منشأ آثار و برکات فراوانی بوده اند،در مذهب شیعه نمونه های بسیاری از این قبیل بانوان وجود دارد. تحصیل علوم دینی توسط خواهران ـ اگرچه به صورت منفرد و پراکنده ـ با آغاز شکل گیری حوزه های علمیه شیعه از عصر حضور معصوم (علیه السلام) آغاز شده و در عصر غیبت ادامه یافته است. از آنجا که رسالت بانوان طلبه بعد از آموزش و تعلیم و تربیت؛ زکات علم و نشر آن می باشد، به همین دلیل شاهد حضور کم نظیر علمی و تبلیغی بانوان طلبه در مدارج عالی حوزوی هستیم، با عنایت به این رسالت رهبر فرهمند انقلاب، خواهران طلبه را پدیده ای عظیم و مبارک خطاب می کنند و این قشر را آبروی انقلاب عنوان می کنند و هدف نهایی تحصیل آنان را این گونه تبیین می نمایند: «بانوان باید خوب درس بخوانند. البته هدف نهایی درس خواندن بانوان، تنها مجتهد شدن یا فیلسوف شدن نیست. ممکن است عده ای علاقه اش را داشته باشند، استعدادش را داشته باشند، وقتش را داشته باشند، عده ای هم نه، آشنایی با معارف اسلامی و قرآنی است که می تواند برای خود آنها و برای دیگران مورد استفاده قرار بگیرد».