فاطمیون

 رزرو اعلیحضرت

وقتی مردم حتی نمی‌دانستند چه روزی انتخابات است!

 و امروز #مردم_سالاری واقعی یکی از هدایای اسلام به مردم ایران است…

 «امروز حاکم بر سرنوشت ملّت ایران خود مردمند؛ مردمند که انتخاب میکنند؛ ممکن است خوب انتخاب کنند، ممکن است بد انتخاب کنند، امّا مردم انتخاب میکنند؛ این خیلی چیز مهمّی است. آن روز این حرف‌ها وجود نداشت و کشور یک کشور استبدادی بود، همه چیز دست خودشان بود.» 1399/11/29

 رسانه اختصاصی نوجوانان سایت Khamenei.ir ?
 @Nojavan_Khamenei

 نو+کتاب | ماجراهای من و دوستم

۷_ بلد شهر کتاب

 بعضی وقت‌ها کتابخوان‌ها کارهای عجیبی می‌کنند. مثلاً دارید با هیجان از قصه کتابی که نام نویسنده‌اش را هم درست به‌خاطر ندارید، تعریف می‌کنید که یک‌دفعه می‌پرسند: کدوم انتشارات چاپش کرده؟ این‌طور وقت‌ها آدم بدش نمی‌آید بی‌خیال تعریف‌کردن بقیه قصه شود و بگذارد طرف هم برای خودش در همان دنیای خیالی انتشارات و شمارگان و سال چاپ تنهایی بچرخد. همین کارها را می‌کنند که مردم از کتاب‌زده می‌شوند دیگر!

 هنوز خیلی بچه بودم که اسم «شناسنامه کتاب» را شنیدم. آن موقع سریع اولین کتابی که دم دستم بود را باز کردم تا ببینم این شناسنامه، شناسنامه که می‌گویند چیست. نه عکس داشت، نه مُهر ثبت احوال. فقط مجموعه‌ای بود از اعداد و کلمات فارسی و انگلیسی که معنای نصفشان را هم نمی‌دانستم. بعدتر هرچه بیشتر خواندم، مثل تازه‌واردی که با محله‌ها و خیابان‌های شهر جدید آشنا می‌شود، صفحات کتاب برایم معنادارتر شد.

 هرکتاب جدیدی که برمی‌داشتم، بعد از خواندن عنوان و نام نویسنده، پشت جلد را نگاه می‌کردم تا اگر خلاصه یا معرفی‌ای دارد، بخوانم. بعد دنبال نام ناشر می‌گشتم. حالا تازه‌واردی بودم که می‌داند میدان اصلی شهر کدام است و کدام خیابان‌ها به آن می‌رسند…

#رفاقت_ماندگار

 برای خواندن متن کامل به سایت یا #نرم_افزار_موبایلی نو+جوان مراجعه کنید ?
https://nojavan.khamenei.ir/showContent?text&ctyu=20392

 باید نگاه کرد…

 عبارتی که امروز در حسینیه امام‌خمینی (ره) نقش بسته بود

 إنّما البَصیرُ مَن سَمِعَ فَتَفَکَّرَ ، و نَظَرَ فأبصَرَ ، و انتَفَعَ بالعِبَرِ
 بصیر کسى است که بشنود و بیندیشد، ببیند و بینا شود و از عبرتها بهره گیرد.
امیرالمؤمنین علیه‌السلام

 «امیرالمؤمنین (علیه الصّلاة و السّلام) در جای دیگر میفرماید: «فانّما البصیر من سمع فتفکّر و نظر فأبصر»؛ بصیر آن کسی است که بشنود، گوش خود را بر صداها نبندد؛ وقتی شنید، بیندیشد. هر شنیده‌ای را نمیشود به صرف شنیدن رد کرد یا قبول کرد؛ باید اندیشید. «البصیر من سمع فتفکّر و نظر فأبصر». نَظَرَ یعنی نگاه کند، چشم خود را نبندد. ایراد کار بسیاری از کسانی که در لغزشگاه‌های بی‌بصیرتی لغزیدند و سرنگون شدند، این است که نگاه نکردند و چشم خودشان را بر یک حقایق واضح بستند. انسان باید نگاه کند؛ وقتی که نگاه کرد، آنگاه خواهد دید. ما خیلی اوقات اصلاً حاضر نیستیم یک چیزهائی را نگاه کنیم. انسان میبیند منحرفینی را که اصلاً حاضر نیستند نگاه کنند… ما اگر بخواهیم بصیرت پیدا کنیم، باید چشم را باز کنیم؛ باید ببینیم. یک چیزهائی هست که قابل دیدن است. اگر ما از آنها سطحی عبور کنیم، آنها را نبینیم، طبعاً اشتباه میکنیم.»
1389/08/04

 نو+جوان؛ انرژی امید ابتکار
 @Nojavan_Khamenei

#راه_نما | من نسبت به حرف اطرافیانم حساسم، بقیه می‌گویند زودرنج شدم. چگونه می‌توانم تحملم را بیشتر کنم؟ در صورتی که بیشتر اوقات فکر می‌کنم همچنان حق با من است.

 زودرنجی یکی از ویژگی‌های دورانی نوجوانی می‌تواند باشد. به خاطر اینکه شما تغییر و تحولات زیادی را به لحاظ جسمی و روانی تجربه کرده و از آنجا که ظرف هیجانیتان به خاطر تحولات دوره بلوغ پر شده، کوچک‌ترین حرفی که از دیگران می‌شنوید باعث ناراحتیتان می‌شود. شما احساس می کنید این ظرف هیجانی دارد لبریز می‌شود و دیگر جایی ندارد که حرف دیگر یا احساس هیجان دیگری را در آن جا بگیرد.

 پس نباید فرض کنیم که بیماری است. بلکه یکی از ویژگی‌های این دوره است. اما اگر بخواهیم که در همین شرایط مانده و اجازه دهیم این زودرنجی، نگرانی، ناراحتی و افکار منفی ما را در خودش غرق کند؛ ممکن است تبدیل به بیماری شود.

 باید هرچه زودتر از مردابی که زودرنجی برای شما ایجاد کرده بیرون بیایید. تلاش کنید که در این شرایط گیر نکنید. چند راه حل را با هم مرور کنیم.

 انتظاراتتان را کاهش بدهید. قرار نیست از همه توقع داشته باشیم که به ما توجه کنند، مراقب ما باشند، همه خوب حرف بزنند یا نظرات من را بپذیرند. این انتظار را باید کم کنم به این دلیل که وقتی بازخورد و رفتار مثبتی هم نمی‌بینم ناراحت نشوم. وقتی انتظار و توقعمان را کم کنیم احتمال ناراحت شدن هم کم می‌شود.

 سعی کنید نسبت به دیگران فکر و دیدگاه مثبتی را در خودتان پرورش بدهید. مثلا اگر والدین تذکر می‌دهند، روی این حساب نگذارم که می‌خواهند من را تحقیر و محدود کنند و یا قصدشان این است که دستور بدهند . بلکه این طور ببینم که آنها دلسوز من هستند و سلامت جسمی و روانی من و بزرگسالی و آینده من برای آنها مهم است .

 به پیامدهای منفی این احساس توجه کنید. وقتی از دیگران رنجیده می شوید چه پیامدهای منفی برای شما به همراه می‌آورد؟ در این شرایط احساس شادکامی، خوشبختی و رضایتتان کم شده و در عوض حالت افسردگی و انزوا پیدا می‌کنید. کمتر می‌توانید به کارهای خودتان برسید. وقتی به این پیامدهای منفی توجه کنید باعث می شود حواستان را جمع کنید تا کمتر احساس رنجش داشته باشید.

 بررسی کنید ببینید علت‌های زودرنجی از دیگران چیست؟ از خودتان بپرسید چرا زود ناراحت می‌شوم؟ آیا همین حرف پدر و مادرم را مثلا دوستم هم به من بگوید ناراحت می‌شوم؟ اگر دیدم از دوستم ناراحت نمی‌شوم، بررسی کنم ببینم پس چرا از والدینم یا فرد دیگر به دل گرفتم؟

 با توجه به پیامدهای منفی که زودرنجی دارد، سعی کنید به جای آنکه منتظر باشید دیگران حال شما را خوب کنند، خودتان این حال را برای خودتان ایجاد کنید. از توانمندی‌های درونی خودتان آن را کسب کنید. صبر، مقاومت و عزت نفستان را بالا ببرید. اجازه ندهید معضلات بیرونی و حرف و صحبت دیگران شما را آزار بدهد.

همیشه نمی‌توانیم محیط و دیگران را کنترل کنیم تا آن‌طور که ما دوست داریم باشند و حرف بزنند ولی می‌توانیم خودمان را کنترل کنیم. در حقیقت وقتی می‌خواهیم ناراحت بشویم این موضوع را از عقل‌مان بگذرانیم که ناراحت شدن من چه نتایجی دارد؟ شاد می‌شوم یا غمگین؟ پرانرژی می‌شوم یا کم انرژی؟ آیا می‌توانم بیشتر به کارهایم بپردازم؟ وقتی که به این سوال جواب بدهید سریع به این جمع‌بندی می‌رسید که نباید ناراحت شوم چون این شرایط برای خودم هم آسیب‌زا هست. حتی اگر نیت اطرافیان واقعا آزار و اذیت شما باشد، شما باید توانایی کنترل این شرایط را در خودتان ایجاد کنید. خودتان را قوی کنید که نسبت به اتفاقات بیرونی حساس نبوده و اجازه ندهید حالتان را خراب کرده و اذیت بشوید.

 مسائل نوجوانی شما برای‌ نو+جوان مهم است، مشاوران در بخش #راه_نما به سوالات منتخب شما که از طریق @alo_nojavan برای ما بفرستید پاسخ می‌دهند و راهنمایی‌‌تان می‌کنند.

 نو+جوان؛ انرژی امید ابتکار
 @Nojavan_khamenei

#راه_نما | خیلی اوقات که مشغول انجام تکالیف مدرسه با گوشی هستم والدین فکر می‌کنند بازی می‌کنم. چطور می‌توانم این سوءتفاهم را حل کنم؟

 قصه این روزهایمان را دوست دارم قصه آدم‌هایی که مدام مجبورند با تغییرات مختلف هماهنگ شوند. سبک مدرسه رفتن جدید، سبک معلمی کردن جدید، سبک تکلیف ارائه دادن جدید، سبک امتحان دادن جدید. و … قبلا هم تغییراتی بود که باید با آن هماهنگ می‌شدیم ولی خیلی دیر به دیر و جزئی. اما حالا افتاده‌ایم وسط میدان تغییرات بزرگ و متنوع.

 قصه این روزهایمان را دوست دارم هرچند هماهنگ شدن با تغییرات نیاز به زمان دارد. مادر و پدرهایمان هم از این قاعده مستثنی نیستند و برای هماهنگی با سبک جدید درس خواندن ما نیاز به زمان دارند. پس بیا کمی صبورتر باشیم. البته راهکارهایی هم هست که این فرایند هماهنگی راحت‌تر اتفاق بیفتد.

 باید اعتماد‌سازی کنیم. یعنی اینکه تا حدی آن‌ها را در جریان درس و مشق و نحوه انجام تکالیف و کارهای خود قرار دهیم.

سعی کنیم با برنامه‌ریزی و زمان‌بندی مناسب از کِش‌دار شدن تکالیف و آمیخته شدن همه زندگی با فضای مجازی و درس و تکلیف بپرهیزیم. حتی اگر در برنامه‌ها زمانی را برای بازی و سرگرمی در فضای مجازی قرار می‌دهیم، به آن پایبند باشیم و به والدینمان هم بگوییم که فقط در این زمان مشغول بازی و سرگرمی در فضای مجازی هستیم.

 مراقبت پذیر باشیم. یعنی بپذیریم که والدینمان در مواجهه ما با فضای مجازی نگرانی‌های به حقی دارند و به آنها اجازه بدهیم که از ما مراقبت کنند. همانطور که بعدها وقتی پدر و مادر شویم از فرزندانمان مراقبت خواهیم کرد چون عمیقا دوستشان داریم. البته شاید روش‌های مراقبت با هم فرق داشته باشند.

 قصه این روزهایمان را دوست دارم قصه آدم‌هایی که تلاش می‌کنند اعتماد سازی کنند. برنامه‌ریزی داشته باشند. و با درک نگرانی والدینشان، مراقبت پذیر شوند.

مسائل نوجوانی شما برای‌ نو+جوان مهم است، مشاوران در بخش #راه_نما به سوالات منتخب شما که از طریق @alo_nojavan برای ما بفرستید پاسخ می‌دهند و راهنمایی‌‌تان می‌کنند.

 نو+جوان؛ انرژی امید ابتکار
 @Nojavan_khamenei