فاطمیون

#خواندنی | عاقل‌ها نمیترسند

 قسمت دوم

قاب سوم. مردی که هرگز نترسید
«قرآن [دربارهی توطئه‌های دشمن می‌فرماید که… از آنها نترسید، از من بترسید؛ خودِ این ترساننده از افراد ظالم که به انسان می‌گوید از این و از آن بترسید… شیطان است؛ که ما در طول تاریخ هم مشاهده می‌کنیم کسانی که از این قدرت‌ها ترسیده‌اند، دچار آزمون‌های سخت و تلخ زندگی شده‌اند. امام (رضوان الله علیه) این نترسیدن از قدرت را به همه ما یاد داد که از قدرتهای ظالم و زورگو نترسید.» 6/2/99
 بر مبنای همین “عقلانیت انقلابی” است که در طول چهل سال گذشته ملت ایران نترسیده و میدانها را خالی نکرده است. اصلاً این عقلی که در این چند سطر سخن از آن می‌گوییم با ترس بیگانه است. در مورد شبى که پس از سخنرانی تاریخی امام راحل در پانزدهم خرداد 42، ایشان را از قم دستگیر کردند و به تهران بردند، چنین نقل شده که امام فرموده بودند: «وقتى مرا مى‏‌بردند، بین قم و تهران ماشین از جاده رفت ‏بیرون. من فکر کردم که مى‏‌خواهند قضیه را خاتمه بدهند. ولى وقتى مراجعه کردم به قلبم دیدم هیچ تغییرى نکرده است‏» و لذا وقتى در سال 43 بعد از آزادیشان در مسجد اعظم سخنرانى کردند، فرمودند: «والله من به عمرم نترسیده‏‌ام. آن شبى هم که آنها مرا مى‏‌بردند، آنها مى‏‌ترسیدند من آنها را دلدارى مى‏‌دادم‏.»

 قاب چهارم. تحریم، جریان تحریف و ترساندن ملت‌ها
“ریچارد نفیو” در کتاب هنر تحریم‌ها از واقعیت هولناکی پرده برمیدارد که برای شناخت اهداف جریان تحریف بسیار راه‌گشاست: «اعتراف ساده: وقتی یک کشور اعتراف میکند که مشکل تحریم دارد تقریباً نیمی از کار انجام شده است…گرچه خیلی از دولتها اعتقاد داشته‌اند که صدور چنین بیانیه‌هایی میتواند باعث ترس و القای حس وادادگی در مردم شوند. اما صرف همین اعتراف‌ها نشان میدهد که فشار درحال اثرگذاری است.»

رهبر انقلاب در سخنرانی روز عید قربان دو هدف اصلی جریان تحریف را چنین تبیین کردند: «هدف از این تحریف دو چیز است… یکی، ضربه به روحیه مردم است… [می‌خواهند] به مردم ایران تفهیم کنند که بیچاره شدید، دیگر مثلاً کارتان تمام است و هیچ کاری از عهده کسی برای شما برنمی‌آید… [هدف دیگر] آدرس غلط دادن برای رفع مشکل تحریم است… اگر می‌خواهید تحریم برطرف بشود، در مقابل آمریکا کوتاه بیایید.» 10/5/99

 تحریم‌ها و تهدیدهای اخیر مقامات آمریکایی در همین چارچوب قابل تحلیل است: هیاهو برای ترساندن ملت ایران. دنباله‌های داخلی جریان تحریف نیز در همین راستا دست‌به‌کار شده‌اند: «بعضی‌ها اسم عقل و عقلانیّت را که می‌آورند، منظورشان از عقلانیّت ترسیدن است؛ وقتی می‌گویند عاقل باشید، یعنی بترسید، یعنی منفعل باشید، یعنی از مقابل دشمن فرار کنید! نه، [این درست نیست]؛ ترسوها حق ندارند اسم عقلانیّت را بیاورند. ترسیدن و فرار کردن و میدان را خالی کردن، اسمش عقلانیّت نیست، اسمش همان ترس و فرار و مانند اینها است؛ عقلانیّت یعنی محاسبه درست. البتّه دشمن سعی میکند عقلانیّت به آن معنای غلط را تلقین کند، بعضی هم نادانسته گاهی حرفهای دشمن را تکرار میکنند.» 21/7/99

غافل از آنکه همان قوه عاقله‌ای که از شب پانزدهم خرداد 42 تاکنون نترسیده و میدان را خالی نکرده است، حالا که نشانه‌های پیروزی و پایان یافتن حربه‌های دشمن پیداست، چرا باید بترسد و میدان را خالی کند. دولت ایالات متحده در ماه‌های اخیر تمام تلاش خود را برای تمدید قطعنامه 2231 شورای امنیت که تحریم‌های تسلیحاتی را علیه ایران رقم زده بود به کار بست و ناموفق ماند. از دیگر سو ماه‌هاست که برای مصرف انتخاباتی و کسب اعتبار به دنبال کشاندن ایران به پای میز مذاکره است و ناکام مانده است. و این همه در حالی است که دولت آمریکا با مشکلات بزرگی دست به گریبان است که در آینده، بحران‌های بی‌سابق‌های را برای مردم آمریکا ایجاد خواهد کرد. ضعف‌ها و رخنه‌هایی هم البته در داخل وجود دارد که دشمن با تمسک با همان‌ها مشکلات اقتصادی فعلی و سختی معیشت را علیه ملت ایران به وجود آورده. جوانها خواهند آمد و رخنه‌ها را برطرف خواهند کرد. ملت ایران صبر و بصیرت لازم برای این مهم را دارد.»

 برگرفته از شماره اخیر نشریه #خط_حزب‌الله

 رسانه اختصاصی نوجوانان سایت Khamenei.ir ?
@Nojavan_khamenei

#خواندنی | عاقل‌ها نمیترسند

 قسمت اول

رهبر انقلاب در تازه‌ترین سخنرانی‌شان به حقیقت مهمی درباره دستگاه محاسباتی اسلام انقلابی اشاره کردند:

 قاب اول
وعده قرآن: پشیمانی مرعوبین دشمن
نقل شده که در دوران حکومت پیامبر اعظم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله در مدینه و آن هنگام که یهودیان اطراف مدینه، پیمان خود با مسلمانان را گسستند، یکی از انصار نزد رسول خدا آمد و از دوستى و هم‌پیمانى با پیمانشکنان برائت جُست و اعلام کرد که «هم پیمانِ من تنها خدا و پیامبر او است.» منافقین مدینه اما حاضر نشدند که همچون صحابی وفادار پیامبر از یهودیان پیمان‌شکن برائت جویند و برای پیوستن به آنان تلاش کردند. برخی مفسرین گفته‌اند که آیات 51 و 52 سوره مائده در چنین موقعیتی نازل شده است: «اى کسانى که ایمان آورده‌اید! یهودیان و مسیحیان را پشتیبان و دوست خود مگیرید، [که] آنها [در برابر شما] دوست و پشتیبان یکدیگرند و کسانى از شما که آنها را ولیّ خود بدانند، از آنها هستند. خداوند گروه ستمکاران را هدایت نمى‌کند. پس کسانى را که در دل‌هایشان مرض است، مى‌بینى که در [دوستی با] آنان بر یکدیگر پیشى مى‌گیرند و مى‌گویند: «مى‌ترسیم حادثه‌اى براى ما پیش آید.» چه بسا خداوند پیروزى یا حادثه دیگرى از سوى خود [به نفع مسلمانان] پیش بیاورد و این دسته، از آنچه در دل پِنهان داشتند، پشیمان گردند.» «آنان [مرعوبین دشمن] از کمک به دشمن هیچ سودی نمی‌برند. آمریکا و غرب، بارها نشان داده‌اند که حتی به تسلیم‌شدگان هم رحم نمی‌کنند و چون تاریخ مصرف همکاری‌کنندگان به پایان برسد، به‌آسانی آنان را به دور می‌افکنند.»25/1/85

 قاب دوم
پیروزی انقلاب اسلامی با سلاح عقلانیت انقلابی
با آنکه خیابانها بوی آتش و خون می‌دهند، مردم اما تمام قد به میدان آمده‌اند. سربازان ارتشی صف مستحکمی جلوِ آنان بسته‌اند و با مسلسل‌هایشان منتظر فرمان آتشند. سوابق مزدوران رژیم در ماههای گذشته نشان داده که ابایی از ریختن خون مردم بیگناه ندارد و قتل عام 17 شهریور و هشتم بهمن 57 گواه این مدعاست. با این وجود لحظه به لحظه خیابان شلوغتر میشود و فاصله بین دو صف مردم و سربازان کمتر میشود. مردم اما نقشه منسجم‌تری دارند تا سربازان. هم ترس و وحشت را به دل راه نداده‌اند و هم دوست و دشمن را و اصلی و فرعی را به خوبی از هم تشخیص داده‌اند. جوانان جلوِ صف، گلهایی که از قبل آماده کرده‌اند را جلو می‌برند و به لوله تفنگ سربازان می‌گذارند و سربازان هم که خودشان از همین مردمند زیر بار فرمان آتش نمی‌روند. کمتر از چند هفتهی بعد است که مبارزه مبتنی بر آگاهی و بیداری بر اقسام دیگر مبارزه، مبارزه مسلحانه و مرتجعانه می‌چربد و رژیم طاغوت را با همه استحکام و حمایت‌های ابرقدرتها سرنگون میسازد. «محاسبه عقلانی گاهی اوقات خودش منشأ تحولات عظیمی میشود. انقلاب عظیم اسلامی ما ناشی از یک عقلانیت بود. اینطور نبود که مردم همینطور بیحساب و کتاب به خیابان بیایند و بتوانند یک رژیمِ آنچنانی را ساقط کنند؛ محاسبات عقلانی و کار عقلانی و کار فکری شده بود.» 8/6/84

 ادامه دارد…

 برگرفته از شماره اخیر نشریه #خط_حزب‌الله

 رسانه اختصاصی نوجوانان سایت Khamenei.ir ?
 @Nojavan_khamenei

#خواندنی | زیارت وداع

 روایت وداع امام رضا علیه‌السلام با پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله

 دو ماه آزگار بود که مأمون، پیوسته پیغام و پسغام می‌فرستاد تا امام رضا علیه‌السلام را به مرو بکشاند. خلیفه زیرکی بود. خوب می‌دانست ایل و تبار عباسی‌اش اگر تا همین‌جایش هم موفق شده‌اند حریف بنی‌امیه شوند و بر تخت خلافت بنشینند، با داعیه محبت آل علی بوده. می‌دانست او هم اگر بخواهد دوام بیاورد، باید دست کم پیش مردم تظاهر کند از دوست‌داران و محبین امام است. کدام محبت؟ با نامه‌ای که فرستاده بود، مشت نیت شومش را باز کرده بود. کدام نامه؟ همان که بعد دوماه مکاتبه، وقتی دید نمی‌تواند امام را راضی کند به خراسان بیاید، فرستادش. نامه نبود که! تهدیدنامه بود! اجبارنامه بود! به زبان بی‌زبانی گفته بود «یا زیر بار این دعوت اجباری می‌روی و از مدینه به مرو می‌آیی، یا می‌فرستم گردنت را بزنند».

 «رجاء ابن ضحاک»، فرستاده مخصوص مأمون، نامه‌به‌دست، آمده بود پی حضرت.
خبر هجرت اجباری امام در مدینه پیچیده بود. مأمون دنبال بهانه بود تا امام را از میان بردارد و با توطئه‌ها و فتنه‌هایش، شیعیان را آزار بدهد. سال‌ها بود مردم عادت کرده بودند امام را، تنها در قامت یک فقیه و عارف ببینند؛ نه بیشتر. امام رضا علیه‌السلام می‌خواست با این نگاه، مبارزه کند؛ حتی اگر راه مبارزه، از مسیر دشوار ولایت‌عهدی بگذرد. بازار کفر و شبهه هم داغ بود و در این بازار مکّاره، تنها ولی خدا بود که می‌توانست دین خدا را از گزند شبهات، حفظ کند. امام تا آن‌جا که می‌توانست، از سفر به مرو سر باز زده بود. حالا، حالا که ابن ضحاک با این پیغام صریح آمده بود، دیگر چاره‌ای نبود. پس با سینه‌ای سنگین، از خانه بیرون رفت؛ سمت آغوش جدش، مزار پیامبر. زیارت وداع.

 «محوّل» آن‌جا بود؛ محوّل سجستانی. دیده بود امام با اشک خودش را رسانده به مزار جدش. دیده بود این زیارت فرق داشته با همه زیارت‌های پیش از این. صدای گریه بلند و بی‌امان امام، اطراف مزار پیچیده. برخاسته، چندقدم رفته، بازگشته و دوباره مزار را در آغوش کشیده و اشک ریخته. رفته و برگشته. رفته و برگشته و هربار قبر پیامبر را در آغوش کشیده و گریه کرده. انگار امام می‌خواسته به همه اهل مدینه نشان بدهد پایش نمی‌کشد به این سفر برود. امام می‌خواسته کراهت و اندوهش از سفر مرو در یاد تاریخ بماند.
محوّل پیش رفته و به امام سلام و تهنیت گفته برای سفر پیش رو. امام جواب داده: «به دیدنم بیا! من از جوار جدّم می‌روم. در غربت از دنیا می‌روم و کنار قبر هارون دفن می‌شوم».
محاسن امام از گریه خیس بود وقتی از زیارت وداع با جدش، رسول خدا، برگشت.

 ابن ضحاک منتظر بود امام راهی شود. حضرت، اهل خانه را صدا زد و گفت: «به سفری می‌روم که در آن بازگشتی نیست. برایم گریه کنید. بلند گریه کنید که صدایتان را بشنوم». همین‌وقت بود که صدای ضجه همه‌ به آسمان رفت. فهمیدند حکمت درخواست امام را. می‌خواست این صدای گریه در گوش شهر، در گوش تاریخ، بپیچد تا همه بفهمند این سفری است که امام، به اجبار و اکراه می‌رود. اشک، سلاح ما بود.

امام، دست محمد، فرزندش را گرفت و او را با خودش برد به مسجدالنبی. «حسن بن علی وشاء» آن‌جا بود و دید بر آن‌ها چه گذشت. دید که امام، پسرش را به مزار پیامبر چسبانده و از خدا خواسته به برکت مزار مطهر جدش، حافظ و نگهدار فرزندش باشد. پسر در چهره پدر نگاه کرده و گفته: «به خدا قسم که به سوی خدا می‌روی».

 همه‌چیز نشان می‌داد که این سفر، سفر آخرت است، سفر بی‌بازگشت اجباری. دل‌ها مچاله بود در سینه. مرغ پرکنده بودند یاران امام. حضرت صدایشان زد. خواص هم بودند؛ آشنایان قابل اعتماد. امام از همه‌ برای فرزندش، محمد، بیعت گرفت و با شیعیانش عهد بست که با او مخالفت نکنند و حرفش را بپذیرند. گفت پس از او، این فرزندش امام مسلمین است؛ امام جواد علیه‌السلام.
بعد، راهی سفر مرو شد؛ آن هم نه از راه شیعه‌نشین، که از مسیری که مأمون طراحی کرده بود تا امام، کمترین ملاقات را با شیعیانش داشته باشد. غربت، آغاز شده بود.

 منابع:
منتهی الآمال، شیخ صدوق، ج 2، باب دهم
حکایت آفتاب، تألیف سید محمد نجفی یزدی، تهیه و تدوین اداره امور فرهنگی آستان قدس، نشر قدس رضوی.

نو+جوان؛ انرژی امید ابتکار
 @Nojavan_khamenei

 تا همیشه مبارزه

✓ از مبارزه خسته نشو!
✓ نخواب چون دشمن همیشه بیدار است!
✓ چشم تیز داشته باش!
…
✓ مثل #امام_رضا علیه‌السلام باش!

 نو+جوان، انرژی امید ابتکار
 @Nojavan_Khamenei

#خواندنی | مبارزه همیشگی

از گسترش تشیع در ایران تا مبارزات امام رضا علیه‌السلام

 ورود تشیع و مکتب محبت و ارادت به اهل‌بیت به ایران، یک‌باره نبوده است بلکه به صورت تدریجی بوده و قرن‌ها طول کشید تا این مکتب در سراسر ایران رسوخ کند. وقتی مطالب تاریخ‌نگاران را می‌خوانیم، پذیرش اسلام از سوی ایرانیان با رضایت بوده است. هرچند در مناطقی مقاومت‌ها و درگیری‌هایی رخ داد، ولی درمجموع، سرعت و وسعت پذیرش اسلام در ایران، نشان از استقبال مردمان این سرزمین از توحید و معارف دین رسول‌الله (صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَ آلِه وسلم) داشت.

 بعدها به‌واسطه شرایطی که در سرزمین‌های اسلامی حاکم شد و به دلیل برسرکار آمدن دولت‌ها و خلفای غاصب و ظالم، ایران کم‌کم به پایگاه دوستداران و مریدان اهل‌بیت تبدیل شد. شاید برای شما نوجوانان جالب باشد که بدانید ورود تشیع به ایران، چند مرحله اصلی داشته است…

 برای خواندن متن کامل به سایت یا #نرم_افزار_موبایلی نو+جوان مراجعه کنید ?
https://nojavan.khamenei.ir/showContent?text&ctyu=18801