فاطمیون
یاس بوی حوض کوثر می دهد عطر اخلاق پیمبر می دهد ....
نقش ولایت پذیری در حادثه عاشورا
عاشورا را باید مکتبی بزرگ دانست که تمام تاریخ و همه انسانها به نوعی شاگرد آن هستند؛ درس‌هایی که در قالب این مکتب به نسل دیروز و امروز منتقل می‌شود، آنچنان وسیع و گسترده است که ابعاد مختلف زندگی بشر را در بر می‌گیرد، که به سادگی قابل تبیین نیست.
به عنوان نمونه، یکی از درس‌های بزرگ عاشورا که به مثابه دانشگاه انسان سازی است، درس ولایت پذیری است، چرا که کیفیت ولایت پذیری و ولایتمداری اصحاب امام حسین علیه السلام را که در هیچ دوره تاریخی نمی توان یافت. همچنان که ولایت گریزی بیشتر مردم دوران حضرت امام حسین (ع) نیز موضوعی مهم و قابل تامل است که از یکسو خیانت مستمر آنان به خاندان وحی، لکه ننگی بر دامان جامعه اسلامی بود.
از سوی دیگر عبرت و درس بزرگی برای جامعه امروز ماست تا اولاً جلوه‌ها و بسترهای ولایتمداری عاشورا را بشناسیم و بر اساس این شناخت، به بصیرت لازم برسیم چنان که شایسته یک مسلمان واقعی است در مقابل ولی زمان خویش عمل کنیم.
با دقت در مصداق‌های ولایت‌گریزی و شناخت عاقبت و سرنوشت ولایت گریزان، از زندگی آنان درس عبرت بگیریم تا مبادا در امتحان ولایتمداری این عصر، شرمسار و سرافکنده شویم و در مقابل ولی امر خویش همچون کوفیان عمل کنیم.
اوج مسئله ولایت‌پذیری در تاریخ اسلام حادثه کربلاست
شکی نیست که شهدای کربلا فدای ولی خدا شدند و قطعاً حماسه بی بدیل عاشورا بدون یاران اباعبدالله الحسین(ع) نمی توانست به این گونه زیبا و ماندگار در ذهن تاریخ ترسیم شود. با تامل در تاریخ اسلام درمی یابیم که اوج مسئله ولایت پذیری در تاریخ اسلام در حادثه کربلاست رخ داده است.
البته شاید گفته شود که امروز مثل آن روز جنگی در کار نیست که بتوان در مسیر کربلا حرکت کرد، اما شایسته است که نوع نگاه خود را به این مقوله تغییر دهیم.
باید بدانیم که اکنون دیگر شهادت مثل آن دوره در کار نیست، چرا که شرایط تغییر کرده، اما درسی که می توان و باید از عاشورا گرفت این است که آن طوری که شهدای کربلا ولایتمدار بودند، ما نیز ولایتمدار باشیم.
کمتر مسئولی داریم که ساکن جنوب شهر باشد
پنجشنبه 99/03/29
کمتر مسئولی داریم که ساکن جنوب شهر باشد
تحول‌آفرینی‌های امام (ره) در گفتگو با آقای دکتر حمیدرضا مقدم‌فر
بخشی از متن گفتگو: اینکه ما کجاها توقف و یا عقبگرد داشتیم، متأسفانه برمی‌گردد به اینکه در بین مسئولان اشرافی‌گری باب شد. و حتی این سبک زندگی به‌صراحت توجیه شد. امام رحمه‌‌اللّه‌علیه در وصیتنامه‌شان می‌فرمایند مسئولین باید از جنس مردم و از قشر متوسط یا ضعیف مردم باشند تا مردم را بفهمند. اما متأسفانه این انحراف و اشکال در مسئولین شکل گرفت و در این زمینه عقبگرد داشتیم. ببینید مسئولین ما در دهه‌ی اول انقلاب چگونه بودند و امروز چگونه هستند. ما امروز کمتر مسئولی داریم که در جنوب شهر تهران باشد.
متن کامل این گفتگو را از اینجا بخوانید:
مطالب تحلیلی و تبیینی درباره بیانات رهبر انقلاب
@khameneiothers
این خانه نزدیک است
چهارشنبه 99/03/28
#خواندنی | این خانه نزدیک است
چند روایت خواندنی از زندگی امام عالم و معلم، امام جعفر صادق علیه‌السلام
شب، مثل مخملی پولک‌نشان، بر فراز آسمان شهر گسترده شده. فانوس‌ها، مشعل‌ها و چراغ‌های پیه‌سوز خانه‌ها، یک به یک، رو به خاموشی می‌روند؛ آن‌قدر که ساعتی از نیمه‌شب نگذشته و نور کم‌جان ستاره‌هاست که بر خاموشی و سکوت شهر خط می‌اندازد.
درِ خانه، به‌آهستگی باز می‌شود. شمایل مرد، با انبان‌های همیشگی‌اش بر دوش، در آستانه در ظاهر می‌شود. بوی نان تازه به مشام می‌رسد. مرد، عبا را بر شانه‌اش مرتب میکند؛ سر به زیر می‌اندازد و به راه می‌افتد. خانه‌ها را یکی پس از دیگری رد میکند تا به نشان‌کرده‌ها برسد، به خانه‌های محقر و کوچکی که رنج گرسنگی از پنجره‌هایشان به بیرون درز میکند.
مرد، در می‌زند و پیش از آنکه در گشوده شود تکه‌ای نان و خوراکی برای اهالی خانه می‌گذارد. پا تند میکند و می‌رود. فقرای مدینه تا انتهای تاریکی را چشم می‌دوانند، اما صاحب‌کرم همه این‌سال‌ها را نمی‌بینند. کسی اما اگر شرح روزگار علی علیه‌السلام را شنیده باشد، زود می‌فهمد شیوه، شیوه علی علیه‌السلام است و صاحب‌کرم، از اولاد علی علیه‌السلام. جعفربن‌محمد، امام صادق علیه‌السلام، مثل روشن‌ترین ستاره شب، از پیچ کوچه گذشت و رفت تا سفره خالی بعدی.
برای خواندن متن کامل به سایت یا #نرم_افزار_موبایلی نو+جوان مراجعه کنید ?
https://nojavan.khamenei.ir/showContent?text&ctyu=17503
وجود تشکیلات پنهانی ایدئولوژیک_ سیاسی در دوران امام صادق (علیه‌السّلام)
چهارشنبه 99/03/28
3- وجود تشکیلات پنهانی ایدئولوژیک_ سیاسی در دوران امام صادق (علیه‌السّلام)
تلاش تشکیلاتی شیعیان در جهت تشکیل نظام علوی
نام شیعه در زمان ائمّه(علیهم‌السّلام) بر کسی اطلاق نمیشد که فقط محبّت خاندان پیامبر(صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله) را در دل داشته باشد یا صرفاً به حقّانیّت آنان و صدق دعوتشان معتقد باشد بلکه به‌جز اینها، شیعه بودن یک شرط حتمی داشت و آن عبارت بود از پیوستگی فکری و عملی با امام و شرکت در فعّالیّتی که به ابتکار و رهبری امام در جهت بازیافتن حقّ غصب‌شده و تشکیل نظام علوی و اسلامی در سطوح مختلف فکری، سیاسی و احیاناً نظامی انجام میگرفت… این، چکیده و عصاره‌ی نگاهی دقیق به زندگی ائمّه(علیهم‌السّلام) و بویژه امام صادق(علیه‌السّلام) است.
پیشوای صادق، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، انتشارات انقلاب اسلامی، ص106.
@khamenei_maaref
تبلیغ و بیان احکام و تفسیر قرآن در دوران امام صادق (علیه‌السّلام)
چهارشنبه 99/03/28
2- تبلیغ و بیان احکام و تفسیر قرآن در دوران امام صادق (علیه‌السّلام)
اثبات ناآگاهی دینی حکومت زمان و نمایش تحریفات در فقه
این نیز یک خطّ روشن در زندگی امام صادق(علیه‌السّلام) است؛ به‌شکلی متمایزتر و صریح‌تر و صحیح‌تر از آنچه در زندگی دیگر امامان میتوان دید؛ تا آنجا که فقه شیعه «فقه جعفری» نام گرفته است.
? فقه جعفری در برابر فقه فقیهان رسمی روزگار امام صادق(علیه‌السّلام) فقط یک اختلاف عقیده‌ی دینی ساده نبود؛ بلکه درعین‌حال دو مضمون متعرّضانه را نیز با خود حمل میکرد: نخست و مهم‌تر، اثبات بی‌نصیبی دستگاه حکومت از آگاهی دینی و ناتوانی آن از اداره‌ی امور فکری مردم_ یعنی درواقع، عدم صلاحیّتش برای تصدّی مقام خلافت_ و دیگر، مشخّص ساختن موارد تحریف در فقه رسمی که ناشی از مصلحت‌اندیشی فقیهان در بیان احکام فقهی و ملاحظه‌کاری آنان در برابر تحکّم و خواست قدرتهای حاکم است.
پیشوای صادق، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، انتشارات انقلاب اسلامی، ص87و89.
@khamenei_maaref
تبیین و تبلیغ مسئله‌ی امامت در دوران امام صادق (علیه‌السّلام)
چهارشنبه 99/03/28
1- تبیین و تبلیغ مسئله‌ی امامت در دوران امام صادق (علیه‌السّلام)
نفی صریح حکام طاغوت زمان و معرفی امامت خود و ائمه گذشته
از نخستین سالهای پس از رحلت پیامبر اکرم(صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله)، در همه‌ی دوره‌های امامت، مَطلع دعوت شیعی را اثبات امامت اهل‌بیت پیامبر(صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله) تشکیل میداده است. دعوت امام صادق(علیه‌السّلام) نیز از این کلّیّت بیرون نبوده است.
امام در هنگام اشاعه و تبلیغ این مطلب، خود را در مرحله‌ای از مبارزه میدیده است که میبایست به‌طور مستقیم و صریح، حکّام زمان را نفی کند و خویشتن را به‌عنوان صاحب حقّ واقعی ولایت و امامت به مردم معرّفی نماید.
امام در مواردی به این بسنده نمیکند که امامت را برای خویش اثبات کند؛ بلکه همراه نام خود، نام امامان بحق و اَسلاف پیشین خود را نیز یاد میکند و در حقیقت سلسله‌ی امامت اهل‌بیت را متّصل و جدایی‌ناپذیر مطرح میسازد.
پیشوای صادق، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، انتشارات انقلاب اسلامی، ص67و73.
@khamenei_maaref
