فاطمیون
یاس بوی حوض کوثر می دهد عطر اخلاق پیمبر می دهد ....
نقش ولایت پذیری در حادثه عاشورا
عاشورا را باید مکتبی بزرگ دانست که تمام تاریخ و همه انسانها به نوعی شاگرد آن هستند؛ درس‌هایی که در قالب این مکتب به نسل دیروز و امروز منتقل می‌شود، آنچنان وسیع و گسترده است که ابعاد مختلف زندگی بشر را در بر می‌گیرد، که به سادگی قابل تبیین نیست.
به عنوان نمونه، یکی از درس‌های بزرگ عاشورا که به مثابه دانشگاه انسان سازی است، درس ولایت پذیری است، چرا که کیفیت ولایت پذیری و ولایتمداری اصحاب امام حسین علیه السلام را که در هیچ دوره تاریخی نمی توان یافت. همچنان که ولایت گریزی بیشتر مردم دوران حضرت امام حسین (ع) نیز موضوعی مهم و قابل تامل است که از یکسو خیانت مستمر آنان به خاندان وحی، لکه ننگی بر دامان جامعه اسلامی بود.
از سوی دیگر عبرت و درس بزرگی برای جامعه امروز ماست تا اولاً جلوه‌ها و بسترهای ولایتمداری عاشورا را بشناسیم و بر اساس این شناخت، به بصیرت لازم برسیم چنان که شایسته یک مسلمان واقعی است در مقابل ولی زمان خویش عمل کنیم.
با دقت در مصداق‌های ولایت‌گریزی و شناخت عاقبت و سرنوشت ولایت گریزان، از زندگی آنان درس عبرت بگیریم تا مبادا در امتحان ولایتمداری این عصر، شرمسار و سرافکنده شویم و در مقابل ولی امر خویش همچون کوفیان عمل کنیم.
اوج مسئله ولایت‌پذیری در تاریخ اسلام حادثه کربلاست
شکی نیست که شهدای کربلا فدای ولی خدا شدند و قطعاً حماسه بی بدیل عاشورا بدون یاران اباعبدالله الحسین(ع) نمی توانست به این گونه زیبا و ماندگار در ذهن تاریخ ترسیم شود. با تامل در تاریخ اسلام درمی یابیم که اوج مسئله ولایت پذیری در تاریخ اسلام در حادثه کربلاست رخ داده است.
البته شاید گفته شود که امروز مثل آن روز جنگی در کار نیست که بتوان در مسیر کربلا حرکت کرد، اما شایسته است که نوع نگاه خود را به این مقوله تغییر دهیم.
باید بدانیم که اکنون دیگر شهادت مثل آن دوره در کار نیست، چرا که شرایط تغییر کرده، اما درسی که می توان و باید از عاشورا گرفت این است که آن طوری که شهدای کربلا ولایتمدار بودند، ما نیز ولایتمدار باشیم.
توصیه معنوی رهبر انقلاب پیرامون تعطیلی اعتکاف امسال
دوشنبه 98/12/19
توصیه معنوی رهبر انقلاب پیرامون تعطیلی اعتکاف امسال
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای همواره با اشاره به برگزاری مراسم معنوی اعتکاف در ایام البیض (13-15) ماه رجب آن را یک فرصت با ارزش برای صفا دادن به دل، توبه و خودسازی دانسته‌اند. مؤمنین و به‌ویژه جوانان نیز در طول سالیان بعد از انقلاب اسلامی با گرایش به این پدیده‌ی معنوی آن را مغتنم شمرده و برای استفاده از این پدیده‌ی معنوی در مساجد شهرها سه روز معتکف شده‌اند.
اما امسال به دلیل شیوع ویروس کرونا و توصیه‌ها و دستورالعمل‌های مجموعه‌های مسئول برای پرهیز از اجتماع به منظور جلوگیری از ابتلا به این بیماری، قرار شد مراسم معنوی اعتکاف در سراسر کشور برگزار نشود.
با توجه به شرایط پیش آمده، رئیس ستاد مرکزی اعتکاف با ارسال نامه‌ای از رهبر انقلاب درخواست کرد برای کسانی که قصد شرکت در مراسم معنوی اعتکاف را داشتند و اکنون از این فیض محروم مانده‌اند توصیه‌ای داشته باشند.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در پاسخ به این نامه و برای استفاده از فرصت ایام‌البیض ماه رجب به تمام مشتاقان مراسم معنوی اعتکاف امسال توصیه‌ای مرقوم داشتند که متن آن را پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR منتشر می‌کند:
«کسانی که از عمل با فضیلت اعتکاف محروم مانده‌اند، بهتر است در هر یک از این سه روز نماز حضرت جعفر طیار علیه السلام بخوانند.»
پدرِ فرزندانتان باشید
یکشنبه 98/12/18
پدرِ فرزندانتان باشید
به مناسبت میلاد حضرت علی علیه‌السلام و #روز_پدر
رهبر انقلاب: مردى که در راه خدا کار مى‌کند، باید همه‌ی عرصه‌هاى زندگى‌اش خدایى باشد.
ممکن است شما بیرون از خانه به‌خاطر پیش آمدن یک حادثه کوچک، عصبانى شوید؛ اما این عصبانیت نباید در داخل خانه، خود را نشان دهد.
با همسرتان مهربان باشید. به‌معناى حقیقى کلمه، پدر فرزندانتان باشید؛ با آنها بیگانه نباشید. 80/7/27
زن، خانواده و سبک زندگی در نگاه رهبر انقلاب ?
@Khamenei_Reyhaneh
حفظ جان
یکشنبه 98/12/18
#سبک_زندگی | حفظ جان یک حجت شرعی است
عمل به توصیه‌های پزشکی در کنار دعا و توسل، دو توصیه‌ای بود که اخیرا رهبر انقلاب به مردم کشور داشتند.
ممکن است برای خیلی از ما این سوال پیش بیاید که بین رعایت مسائل بهداشتی با دعا و توسل چه رابطه‌ای وجود دارد؟
حجت‌الاسلام و المسلمین مسعود عالی در گفتگو با «مجله اینترنتی نگار» پاسخ این سوال را داده‌اند که بخشی از آن را در ویدئو بالا می‌بینید.
فیلم کامل http://farsi.khamenei.ir/video-content?id=45119
@Khamenei_Reyhaneh
برسد به دست پدرم
یکشنبه 98/12/18
مأموریت نو+جوان برای آن‌هایی که می‌خواهند قدردان پدرانشان باشند
سلام دوست نو+جوان
پدر، همان کسی است که همیشه در کنارمان بوده و هست تا بزرگ شویم. کسی که همیشه با دلسوزی، تمام سعی و تلاشش را می‌کند تا مسیر زندگی را برایمان هموارتر کند و موفقیت خود را در موفقیت‌های ما می‌بیند. کسی که همه زندگیمان را مدیون او و تلاش‌هایش هستیم. قطعا این فداکاری‌های پدرانه تمام و کمال قابل جبران نیست اما می‌شود با احترام گذاشتن، مهربان بودن، با هوای پدر را داشتن، کمی از زحمات این نعمت بی‌تکرار خدا را جبران کنیم. روز پدر فرصت خوبی است برای اینکه به پدرتان نشان دهید که به او و الگو بودنش فکر کرده‌اید و قدردانش هستید، می‌پرسید چگونه؟ پیشنهاد ما نوشتن یک نامه است. نامه‌ای از جنس عشق و دوست داشتن. مطمئن باشید این نامه برای پدرتان خیلی باارزش است.
با ما در این ماموریت همراه شوید:
یک کاغذ ترجیحا رنگی و یک پاکت زیبا تهیه کنید.
حالا برای پدرتان بنویسید که چقدر برایتان ارزشمند و عزیز است. برای او درباره آن صفاتش بگویید که شما را عاشقش کرده و قد شما را در برابر پدر خم کرده است و با افتخار دستش را می‌بوسید. صفاتی مثل صبوری، سخت‌کوشی و مهربانی که برای شما الگوست.
نامه را همراه یک گل به پدرتان تقدیم کنید و دست او را ببوسید.
قسمتی از متن نامه را همراه با عکسی از پدرتان (البته آن تصویری که از همه تصاویرش بیشتر دوست دارید)، برای ما در نرم افزار موبایلی ارسال کنید.
دستورالعمل
به صفحه «خودم» در #نرم‌افزار_موبایلی نو+جوان بروید، حالا یک + کوچک کنار صفحه سمت راست می‌بینید، روی آن کلیک کنید. در قسمت موضوع، مأموریت را انتخاب کنید و در قسمت بارگذاری عکس، عکستان را بارگذاری کنید.
دوستانتان را به مأموریتِ #برسد_به_دست_پدرم دعوت کنید.
نو+جوان؛ انرژی امید ابتکار
@Nojavan_Khamenei
حیدر کرار
یکشنبه 98/12/18
#خواندنی | حیدر کرار
نزدیک یک ماه بود که پشت دیوارهای قلعه مانده بودند. خیبر، قلعه مستحکمی بود با دیوارهای بلند که بالای تپه ساخته شده بود؛ پر از آذوقه و اسلحه و سرباز. درِ بزرگ قلعه انگار بنای باز شدن نداشت. دورتادورش هم خندق بزرگی کنده بودند که پر از آب بود. هیچ راهی برای گذشتن و نزدیک شدن نمانده بود.
قلعه یهودیان خیبر حسابی داشت برتری‌اش را به مسلمانان نشان میداد. یهودیانی که یکی از دو دشمن بزرگ اسلام در جزیره العرب بودند. جنگ راه می‌انداختند، پول و نقشه به قریش می‌دادند. هرچه از دستشان برمی‌آمد برای نابودی اسلام کرده بودند. حالا مسلمانان پشت قلعه همان یهودی‌ها مانده بودند و باید کاری می‌کردند. رسول خدا فرماندهی یک لشکر از مسلمانان را سپرد به یکی از اصحاب: «برو قلعه را فتح کن.» هنوز نرفته برگشته بودند. فرمانده می‌گفت تقصیر سربازان است که ترسیدند و جلو نیامدند. سربازان می‌گفتند فرمانده بود که عقب‌نشینی کرد.
رسول خدا (صلی‌الله علیه وآله وسلم) نفر بعدی را فرستاد. دوباره همان ماجرا تکرار شد. اوضاع بدی شده بود. مرحب، پهلوان بزرگ یهودیان خیبر داشت همه را فراری میداد. قد و قامت عجیبی داشت. حتی بعضی‌ها گفته‌اند به‌جای کلاه‌خود سنگ‌آسیا روی سرش می‌گذاشت و کسی توان رویارویی با او را نداشت. بار سوم پیامبر(صلی‌الله علیه وآله وسلم) سعد بن عباده را فرستاد. رئیس قبیله خزرج هم دست از پا درازتر برگشت. هیچ‌کدام از پس مرحب برنمی‌آمدند. قلعه که جای خودش را داشت.
روز سوم که به شب رسید، احساس تلخ شکست و ناامیدی جمع مسلمانان را گرفته بود. پیامبر(صلی‌الله علیه وآله وسلم) اما آرام بود. آرام و مطمئن وقتی گفت: فردا پرچم را به دست کسی می‌سپارم که خدا و رسول را دوست دارد و خدا و رسولش هم او را دوست دارند. می‌دهم دست آدمی که «کرار غیر فرار» است. جنگجوی سرسختی که مدام حمله می‌کند. هیچ‌وقت پشت نمی‌کند. فرار نمی‌کند. نفر آخر علی بن ابی‌طالب بود…
برای خواندن متن کامل به سایت یا #نرم_افزار_موبایلی نو+جوان مراجعه کنید ?
