اگر امام حسین(علیه‌السلام) امام تو است باید راه او را بروی

 متأسّفانه مسئله‌‏ى پیشوایی و پیشروى در مورد امام، امروز در معارف فرهنگ شیعى ما هیچ مطرح نیست. تا میگویی امام حسین (علیه‌السّلام) در فلان موقعیّت یک چنین عملى انجام داد، امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) چنان و… میگوید: آقا! اینها امام بودند. خب، به دلیل اینکه اینها امام بودند، باید تو پیروى کنى.
یعنى چه که بگویی او چون امام است، پس من نمیتوانم پسِ کار او و دنبال راه او را بگیرم؟ در حالى که این خطاى خیلى بزرگى است، وقتى که ما امام را به امامت شناختیم، باید راه امام و خطّ‌سیر زندگى او را هم بفهمیم و بدانیم؛ تا بتوانیم دنبال این خطّ‌سیر را بگیریم و عمل کنیم.

امیرالمؤمنین (صلوات‌الله‌علیه) فرمود: «ألا وَ إنَّ لِکُلِّ مَأمومٍ إماماً یَقتَدِى بِه»؛ هر مأمومى امامى دارد که به آن امام اقتدا میکند، دنباله‌‏رو آن امام است و باید دنبال آن امام برود؛ والّا امامِ او نیست و او هم مأموم او نیست. پس مسئله‏‌ى اقتدا کردن و دنبال خطّ‌سیر و زندگى امام رفتن، مطلبى است لازم و مقتضاى لفظ امام و مأموم.

 کتاب #همرزمان_حسین(علیه‌السلام)؛ سخنرانی‌های آیت‌الله خامنه‌ای در محرم الحرام 1351 در هیات انصارالحسین تهران

 @Khamenei_ir