زندگی ائمه(علیهم‌السلام) سرتاسر تلاش و مبارزه برای #انجام_مسئولیت بوده است

 امام دو شغل دارد: یکى این است که قرآن را در دست بگیرد، دیگر این است که زمام جامعه‏‌ى اسلامى را قبضه کند. اگر یک‌وقتى دشمنهاى دین و انسانیّت، قدرتهاى ظالم و نگذاشتند که امام این دو وظیفه‏‌ى خود را انجام دهد، امام باید بى‏‌امان تلاش و مبارزه کند، تا بتواند این دو منصب الهى را باز قبضه کند و راهى را که خداى متعال براى او معیّن کرده است، ادامه دهد.

 ادّعای ما این است که ائمّه‌ی ما از آغاز تاریخ امامت - جز یک استثناى کوچک- تا روزگار شهادت امام عسکرى - امام یازدهم (صلوات الله علیه) - تقریباً در مدّت این دویست و پنجاه سال، زندگی‌شان زندگى مبارزه و جهاد است. اینها یک عدّه مردم مجاهد بودند.

 در میان ما ائمّه (علیهم‏السّلام) کسى نیست مگر اینکه یا کشته شد به شمشیر، یا اینکه او را در زندان و در تبعیدگاه شهید و مسموم کردند. همین اجمال کافى است که ما معتقد شویم که ائمّه‏‌ى یازده‏‌گانه‏‌ى ما (علیهم‏السّلام)، همه در حال پیکار و در حال #مبارزه و در حال #جهاد از دنیا رفتند.

 کتاب #همرزمان_حسین(علیه‌السلام)؛ ص94-97| سخنرانی‌های آیت‌الله خامنه‌ای در محرم الحرام 1351 در هیات انصارالحسین تهران

 @Khamenei_ir