*چگونه مفاهیم قیام عاشورا را با کودکانمان مطرح کنیم؟

 قدم قدم تا بین الحرمین*
 دنیای بچه‌ها، گاهی از دنیای ما آدم بزرگ‌ها بزرگ‌تر می‌شود. در دنیای ما هر زمانی به یک بهانه‌ای کربلا راهش بسته می‌شود و یا ما توان رفتنش را نداریم. اما بچه‌ها هیچ محدودیتی ندارند. من در این سال‌ها چیزهای زیاد از بچه‌ها و بچه هیئتی‌ها یاد گرفتم و قدم قدم مرا به امام حسینی بودن نزدیک کردند.

قدم اول: حر باشیم
 شاید در ظاهر، نام‌گذاری روزها یک تشریفات باشد برای مناسک سازی. اما در باطن برای این است که به ما کربلا را از زوایای مختلف نشان دهد. از زاویه‌ی مسلم و نامردمان کوفی. از زاویه‌ی حر تواب و امام رئوف. از نگاه علی‌اکبر شجاع و پدر دریادلش. از نگاه علی‌اصغر پاک و دشمن ناپاکش. از نگاه عباس غیور و مؤدب و خاضع در برابر امامش. از نگاه زینب صبور و کاروان اسرا. از نگاه امام مظلوم و غریب و شهید. با هرکدام که آشنا می‌شوی، دلت می‌خواهد در دنیای بی‌کران شخصیتش غرق شوی.
 من حر را خیلی دوست دارم. احساس می‌کنم خیلی‌ها هم شبیه من او را خیلی دوست دارند. اصلاً امام هم فکر می‌کنم او را قبول کرد، چون می‌دانست که خیلی‌ها بعداً عاشق حر می‌شوند. آدمی کوچک که جلوی امام را گرفت و راه را بر او بست. ولی آن‌قدر بزرگ بود که اشتباهش را قبول کرد و بزرگ‌تر شد.
 من در هیئت‌ها برای بچه‌ها شب اول یا دوم داستان حر را می‌گفتم. داستانش را. بزرگی‌اش را. شجاعتش را زمانی که اشتباهش را قبول کرد. در پایان زمانی که شهادتش را می‌گفتم، به بچه‌ها می‌گفتم که امام یکی از یاران خوب و با وفایش را از دست داد. همه با هم بگوییم یا حسین غریب… یا حسین تنها… یا حسین عطشان… و برای لحظه‌ای حر را در آغوش امام می‌دیدم که می‌گفت پسر رسول خدا آیا از من راضی شدی؟ آرزویم این بود که من جای او بودم… حرِّ حر… آزاد آزاد.

 حجت‌الاسلام‌والمسلمین احمدرضا اعلایی

 @Khamenei_Reyhaneh