قدم قدم تا بین الحرمین
 چگونه مفاهیم قیام عاشورا را با کودکانمان مطرح کنیم؟

قدم دوم: لبیک یا حسین!
امروزه خیلی می‌شنویم که با بچه‌ها از مرگ حرف نزنیم. «قبر روحیه‌ی بچه‌ها را خراب می‌کند. تشییع جنازه نبرید.» شاید برای بچه‌های هفت سال اول برخی از این موارد صدق کند، یعنی دیدن مرده یا قبری که مرده را درون آن می‌گذارند، حفره‌هایی را در ذهن بچه‌های این سنی ایجاد می‌کند که قابل پرشدن نیست. اما شهادت با مرگ فرق می‌کند. شهید نمرده است. جنس عزایش هم فرق می‌کند. شهید قهرمان است و همیشه پیروز.

 وقتی از شهید حرف می‌زنیم، از نیستی حرف نمی‌زنیم، از بزرگی می‌گوییم. بچه‌ها هم این را حس می‌کنند. بچه‌ها به خصوص در سنین پایین هفت سال دوست دارند همیشه برنده باشند و احساس می‌کنند که شهید همیشه برنده است. ما هم باید در ایشان این احساس را تقویت کنیم.

 من هر بار که می‌خواهم برای بچه‌ها داستان کربلا را تعریف کنم، می‌پرسم: کیا می خوان یار امام حسین باشند؟ همه‌ی بچه‌ها بلند صدا می‌زنند: مااااا… می‌گویم یارای امام حسین می‌گویند لبیک یا حسین! همه‌ی بچه‌ها یک‌صدا فریاد می‌زنند: لبیک یا حسین! و شمشیرهایشان را بیرون می‌کشند و می‌جنگند.

 من در پایان داستان‌هایم از شهادت یاران امام حسین غصه‌دار می‌شوم، اما هیچ‌گاه بچه‌ها از شنیدن داستان‌های کربلا غمگین نشدند. همین باعث شده تا من اشک‌هایم را از آن‌ها پنهان کنم و فریاد بزنم لبیک یا حسین! یعنی حسین زنده است و من یار او…

 حجت‌الاسلام‌والمسلمین احمدرضا اعلایی

 @Khamenei_Reyhaneh