#تبیین_و_تحلیل | مانیفست جمهوری اسلامی برای آینده

 یادداشتی از آقای علیرضا بلیغ
دانشجوی دکتری فلسفه‌ی علم و فناوری

 بمناسبت بیانیه #گام_دوم_انقلاب

 «گام دوم انقلاب» روایتی است توأمان از «سرگذشت و سرنوشت یک ملت»؛ داستانی از آن‌چه بر ما رفته و از پس آن رؤیایی که ادامه‌ی این داستان و همچون امکانی برای آینده پیش روی ماست. آنچه امام رحمه‌الله آن را با عنوان «اسلام ناب محمدی» نامید قرائتی اصیل از تشیع بود که شعار عدالت بر پیشانی آن می‌درخشید.

 اهمیت عدالت‌محورانه‌ی تشیع، زمانی بیشتر می‌شود که روایت ما از انقلاب اسلامی در نسبت با وضع آن روز و امروزِ جهان شکل بگیرد؛ جهانی که پس از جنگ‌های جهانی، صورت دوقطبی یافته بود.

 انقلاب اسلامی ایران با تکیه بر ایده‌ی «معنویت سیاسی» پرچم عدالت را برافراشت؛ ایده‌ای به‌ظاهر متناقض‌نما که ممکن شده بود. این همان ایده‌ای است که فوکو آن را گمشده‌ی تاریخ فلسفه در مبدأ اول از یونان و در مبدأ دوم از آغاز مدرنیته و پایان قرون وسطی می‌داند.

 انقلاب، جرئت خواستن آینده‌ای را داشت که اگرچه از زبان انسان ایرانی بیان شد اما سرّ ضمیر جهانی را هویدا کرد. در این هم‌سخنی است که امروز گفتار سیاسی جمهوری اسلامی هم‌زمان که داعیه‌ی استقلال و پاسداری از مرزهای ایران‌زمین را دارد با همان گفتار، معادلات منطقه و جهان را نیز تغییر داده و نقش‌آفرینی می‌کند.

 این متن را می‌توان «مانیفست جمهوری اسلامی برای آینده» قلمداد کرد اما گام برداشتن به سوی این آینده به‌درستی در پرتو یک بینش تاریخی است. به تعبیر یکی از متفکرین، «برای آنکه تیری را بیشتر پرتاب کنیم لازم است تا دستان را بیشتر به عقب بکشیم».

 دست یافتن به روایتی از سرگذشت ایران، نشانه‌های سرنوشت و امکان‌های آینده را پیش چشم می‌آورد و این کاری است که رهبر انقلاب با بیان آنچه در این چهل سال و تا حدودی تاریخ معاصر بر ما گذشته، بر عهده گرفته‌اند.

 ادامه یادداشت جدید را بخوانید ?

http://farsi.khamenei.ir/others-note?id=41725