#خواندنی | مرد ثروتمندی که از گرسنگی مرد…

فرض کنید شما پولدارترین آدم کره زمین هستید اما یک روز اتفاقی در بزرگترین گاوصندوق جهان حبس می شوید و دیگر دستتان به هیچ جا بند نیست. پشت آنهمه دیوار فلزی دیگر نه تلفنتان کار می‌کند و نه کسی صدایتان را می‌شنود فقط شمایید و میلیونها قطعه شمش طلا و صندوق‌چه‌هایی پر از جواهرات گران‌بها. اما بعد از چند روز پشت این در فولادی خودتان را می‌بینید که در کنار این همه پول و طلا از گرسنگی می‌میرید. و حتی در روزهای آخر حاضرید تمام ثروتتان را با یک قرص نان یا یک لیوان آب معاوضه کنید تا از گشنگی و تشنگی نمیرید. داستان تلخی است. و جالب اینکه قبلا برای میلیاردری به نام «رود روتشیلد» عینا اتفاق افتاده.

 حال شما کشور را فرض کنید که می‌توان آن را پر از طلا و ثروت کرد با تولید محصولات لوکس یا کالاهایی که در بازار جهانی محبوب است مثل زعفران اما اتفاقی که می‌افتد این است که کشور در معرض خطراتی درست مشابه خطراتی که آقای روتشیلد را تهدید می‌کرد قرار می‌گیرد. در مقابل عده‌ای می‌گویند چرا در کشورمان که برای کشت محصول گران‌بهایی مثل زعفران آمادگی دارد، گندم بکاریم؟ در جواب این سوال، اقتصاد‌دان‌ها برخی محصولات را محصولات استراتژیک می‌نامند و می‌گویند: مهم نیست چقدر از حجم ثروت‌اندوزی کشور کم شود. کشور باید در این موارد خودکفا باشد که اگر روزی به خاطر تحریم‌ها یا هر دلیل دیگری، درهای این گاوصندوق بسته شد بخاطر نیازهای اولیه و از گرسنگی دچار بحران نشویم.

 این دقیقا همان موضوعی است که آقا در دیدار اخیر خود با مسئولان نظام تاکید کردند و فرمودند:

 « یک فکر جدیدی، یک فکر تازه‌ای در یک بُرهه‌ای متأسّفانه وارد شد در دستگاه‌های تصمیم‌گیری ما که ما را از خودکفایی دور کرد؛ و آن «صرفه‌ی اقتصادی» بود. گفتند تولید گندم و خودکفایی گندم صرفه‌ی اقتصادی ندارد؛ صرفه‌ی اقتصادی به این است که گندم را وارد کنیم. خب، بله معلوم است، ممکن است یک وقت صرفه‌ی اقتصادی در این باشد؛ امّا وقتی جلوی گندمِ شما را گرفتند، جلوی واردات را گرفتند، به شما گندم نفروختند، چه ‌کار میکنید؟ کدام دولت عاقلِ دنیا این کار را میکند؟ گفتند بروید مثلاً زعفران بکارید، گندم را وارد کنید، چون زعفران گران‌تر در دنیا فروش میرود؛ صرفه‌ی اقتصادی این است.»
98/2/24

 نو+جوان؛ انرژی امید ابتکار
 @Nojavan_khamenei