#خواندنی | معجزه مقاومت

 می‌دانی رفیق بعضی قوانین هرچند نانوشته ولی خیلی قطعی در دنیا جاری هستند. مثلا اینکه بیشترین ضربه را در زندگی از همان نقطه‌ای می‌خوریم که کوتاه آمدیم.

 هر زمان پای حرف‌مان ایستادیم پس از مدتی یکی یکی نتیجه‌های خوب و چشم‌گیرش را هم دیده‌ایم. مثلا اگر در درسی فکر کردیم متوجه نمی‌شویم و یاد گرفتن آن کار ما نیست، ضربه‌اش را خوردیم. ولی گاهی بی‌خیال نشدیم، شاید روزهای اول سخت بود و به نظرمان غیر ممکن می‌آمد اما به خودمان امید دادیم، برنامه‌ریزی کرده و از دیگرانی که دوست‌مان داشتند کمک گرفتیم، با کوچک‌ترین پیشرفت‌ها دلگرم شده و زیر لب خدا را شکر کردیم، آن وقت دیگر سر و کله‌ی موفقیت هم پیدا شد و مزۀ شیرین مقاومت کردن زیر زبان‌مان رفت. شاید وقتی پشت سرمان را نگاه کردیم گفتیم: همین بود؟ این که ترس نداشت.

 آدم‌هایی که این ویژگی را در خودشان تقویت کردند کم کم به افراد نفوذ ناپذیری تبدیل می‌شوند که هیچ ماجرایی نمی‌تواند ترس به دل‌شان بیندازد. انگار فرمول مسئله را یاد گرفته و پشت سر هم مسائل مختلف را حل کنند. مسئله می‌تواند از این جنس باشد : چه اصراری ست که درس بخوانی؟ تو نمی‌توانی ورزشکار خوبی بشوی. به جای اینکه هم درس بخوانی و هم در تمام تشکل‌ها اسمت باشد، بیا بنشین درست را بخوان و وقت باقی مانده را استراحت کن، چه اصراری‌ست که همه چیز ایرانی باشد، از همین یک دانه خودکار تو چه اتفاقی مگر می‌افتد؟ و گاهی مسئله از این جنس می شود که سر خودمان فریاد بزنیم من درست بشو نیستم و خیال کنیم راه بهتر شدن بسته است.

 آدم‌های مقاوم بعضی ویژگی‌ها مشترک دارند مثلا اینکه مسئله را جدی می‌گیرند، دنبال ماجرا را گرفته و به راحتی دست بردار نیستند. وسط راه بی خیال نشده، دست نمی‌کشند و تا آخر ادامه می‌دهند. فرمولی که کشف کرده چیزی به نام مقاومت یا ایستادگی است.

 شاید لازم باشد دوباره در مورد غوغای اراده در زندگی مان فکر کنیم، آن هم اراده‌ای که خدا پشت‌ش باشد بدون شک پایان جذابی دارد. آقا در مورد اعجاز مقاومت می گویند: «اگر ایمان در دل و در عمل وجود داشته باشد، کوه‌ها در مقابل یک جامعه، یک مجموعه، یک انسان قوی، هموار خواهد شد و قدرت مقاومت نخواهد داشت.» ( 1396/03/03)