​ #گزارش_هفته | پُرامید و متحد در مقابل دشمن

 در جنگ سنگین و ترکیبی علیه ایران اسلامی، وظیفه فعالان فرهنگ و هنر و رسانه چیست؟

 جنگی که بود، جنگی که هست

🔹 هنوز زمان زیادی از پیروزی انقلاب نوپای اسلامی مردم ایران نگذشته بود که صدام با دنیایی از امکانات نظامی و پشتیبانی سیاسی ابرقدرت‌ها به مرزهای کشور هجوم آورد؛ همه ایران دل‌نگران خوزستان بود. لشکر عاشورای تبریز ، امام حسین اصفهان، ۷۷ خراسان، قدس گیلان و… همه آمدند تا ایران، ایران بماند و این تنها نمونه از جنگ‌های چند قرن اخیر باشد که در آن حتی یک وجب از خاک وطن در اختیار بیگانه قرار نمی‌گیرد.  با وجود رزمندگانی از شهرها و روستاهای دوردست در خط مقدم جبهه و زنانی قوی و فداکار در پشت جبهه برای پشتیبانی و امدادرسانی و با ایستادگی و حمایت یکپارچه مردم از اقوام مختلف، نقشه جنگ نظامی دشمن با شکست مواجه شد؛ اما جنگ تمام نشد: «دشمن الان در حال جنگ است؛ جنگ، جنگ نظامی نیست امّا جنگ هست، جنگ نرم هست، جنگهایی هست که از جنگ نظامی خطرناک‌تر است.» ۱۳۹۶/۱۰/۶

🔹 دشمن همان دشمن است؛ اما تجهیزات دشمن و میدان دشمنی و خباثت او متفاوت شده است: «امروز میدان رزم میدان رزم قدرت نرم است و قدرت نرم دشمن شبهه‌پراکنی است… یعنی ما یک ملتی داریم که این ملت آمدند با اعتقاد و ایمان کامل پای انقلاب ایستادند، جان دادند، زحمت کشیدند، خودشان را به زحمت انداختند، انقلاب را به پیروزی رساندند، بعد هشت سال در یک جنگ تحمیلی ایستادگی کردند، بعد هم در مقابل فتنه‌هایی که تا امروز وجود داشته ایستاده‌اند، هر جا لازم بوده حضور پیدا کرده‌اند؛ مردم این جوری هستند دیگر؛ خب حالا اگر چنانچه دشمن بخواهد این دژ مستحکم را از بین ببرد یا رخنه در آن ایجاد کند، باید چه کار کند؟ باید در این ایمان خدشه کند، باید در این ایمان مناقشه کند؛ این با شبهه‌افکنی به وجود می‌آید.» ۱۴۰۱/۵/۵

 هدف؛ بن‌بست‌نمایی و سیاه‌نمایی آینده

🔹 دشمنان قسم‌خورده انقلاب اسلامی از همان ابتدای پیروزی انقلاب، انواع نقشه‌ها را علیه آن عملیاتی کردند و با تجهیز مخالفان و اختصاص بودجه‌های هنگفت، درصدد ایجاد خدشه در مسیر حرکت روبه‌جلوی انقلاب اسلامی برآمدند. از حمله نظامی و تحریم اقتصادی گرفته تا ایجاد تفرقه و اختلاف بین اقشار مختلف مردم تا فتنه‌انگیزی و ناامن‌سازی و ترور و سیاه‌نمایی و یأس‌پراکنی؛ البته نه فقط در این ۴۴ سال که سال‌هاست، بیگانگان چشم طمع دوخته‌اند تا این سرزمین مستعد و رنگارنگ را با تکه‌تکه‌کردن از آن خود کنند؛ اما در نهایت آن‌که پیروز شده، ایرانیِ مسلمان بوده است. از رئیسعلی دلواری که روزگار انگلیسی‌ها را در جنوب سیاه کرد تا باکری و بروجردی و چمران و همت و حاج‌قاسم که دست صدام و هزار حامی‌اش را کوتاه کردند تا جوانان دلیر و شجاعی که امروز در قامت مدافعان امنیت می‌درخشند. دشمن در جنگ تبلیغاتی خود، بر نا‌امیدسازی نسل جوان و تیره‌وتار نشان‌دادن آینده کشور و سیاه‌نمایی از اوضاع کشور تمرکز کرده است.

🔹 بوقچی‌های دشمن با حربه یأس‌آفرینی و نادیده‌انگاری نقاط قوت کشور، تلاش می‌کنند تا مردم را نسبت به کشور خود و آرمان‌های انقلاب ناامید کنند. در جورچین سیاه‌نمایی دشمن، نادیده‌گرفتن رشد و پیشرفت علمی کشور یا پیشرفت در انواع زیرساخت‌های مهم و حیاتی یا ساخت موشک پیشرفته تفاوتی ندارد. مهم این است که به همه القا کند که ایران نمی‌تواند!  هدف و برنامه دشمن تیره‌وتار نشان‌دادن آینده‌ این مرزوبوم و بن‌بست‌نمایی از اوضاع کشور است و بیشتر هم نوجوانان و جوانانی را هدف قرار می‌دهد که آینده‌سازان این کشورند: «امروز میبینید یکی از مهمترین شگردهای دشمن تزریق ناامیدی است. کجا؟ در مهمترین نقطه‌ی وجودی کشور یعنی جوانان.» ۱۴۰۱/۱۰/۲۲ دشمن می‌داند که ناامیدی یعنی گرفتن آینده و وقتی آینده در هاله‌ای از ابهام و تاریکی قرار گیرد، هیچ انگیزه و توانی برای ادامه مسیر باقی نخواهد ماند و مسیر رشد بسته خواهد شد و با ناامیدی و بی‌عملی، نقشه دشمن با هزینه بسیار کم، عملیاتی خواهد شد: «دشمن دنبال این است که بر مغزها تسلط پیدا کند. تسلط بر مغزها برای دشمن خیلی باارزش‌تر از تسلط بر سرزمین‌ها است. اگر مغز یک ملتی را توانستند تصرّف کنند، آن ملت سرزمین خودش را دودستی به دشمن تقدیم میکند.» ۱۴۰۱/۹/۵

 ادامه دارد…