فاطمیون

از دژ خانواده حراست کنید

چگونه پیوند ازدواج را محکم نگه داریم و از آن مراقبت کنیم ؟

هر چیز گران‌بهایی نیاز به نگهداری و مراقبت دارد و چه چیز گران‌بهاتر از خانواده که در سایه‌ی آرامش‌بخشش، انسان‌های جدید پا به دنیا می‌گذارند و در پناهش رشد می‌کنند؟ پیوند ازدواج را باید قدر دانست و از آن مراقبت کرد.
خانواده یک قرارداد و امر اعتباری است که برای حفظش ابتدا باید آن را محترم بدانیم. در این یادداشت چند مورد از مصادیق احترام به خانواده را بیان می‌کنیم.

1) وفاداری، گوهر بی‌بدیل

اگر می‌خواهید پیوند ازدواج را محکم نگه دارید و خانواده‌تان را حفظ کنید، اولین لازمه‌اش وفاداری است. رهبر انقلاب می‌فرمایند: «وفاداری، خیلی مهم است. اگر زن احساس کند شوهرش به او وفادار است و شوهر احساس کند زنش به او وفادار است، این خود به وجود آورنده‌ی محبت است. محبت که به وجود آمد، آن وقت خانواده پایدار خواهد شد. یک بنای مستحکم و پایداری که سال‌های متمادی ادامه پیدا می‌کند (30/07/1379).».
بسیاری از احکام و تدابیر دین ما از جمله حجاب، منع نگاه به نامحرم، ممنوعیت اختلاط و معاشرت‌های نادرست و… به فرموده‌ی رهبر عزیزمان «برای این است که شما دل‌هایتان و محبت‌هایتان روی یک نقطه متمرکز شود. هم شما خانم‌ها و هم شما آقایان (30/03/1379).»

2) رازداری، رمز محبوبیت

هیچ‌کس از کسی که اسرار دیگران را فاش می‌کند دل خوشی ندارد و به او اعتماد نمی‌کند. اگر می‌خواهید همسرتان شما را محرم راز خودش بداند و مسائلش را صادقانه با شما در میان بگذارد، باید اعتماد او را با رازداری و امانت‌داری حفظ کنید.
رهبر گرانقدر انقلاب نیز در این مورد فرموده‌اند: «زن و شوهر باید راز هم را حفظ کنند، زن نباید راز شوهر را پیش کسی بازگو کند. مرد هم مثلاً نرود پیش رفقایش و… راز همسرش را بازگو کند. حواس‌تان جمع باشد، اسرار هم را محکم نگه دارید تا زندگی ان شاء الله شیرین و مستحکم شود (24/01/1378).
مسائل خانوادگی و جزئیات جاری در زندگی‌تان را از خانه بیرون نبرید و به اطلاع دیگران نرسانید. حتی اگر رمز و رازی در آنها نهفته نباشد، لزومی هم ندارد همه در جریان همه چیز خانه‌ی شما باشند!

3) بزرگ‌ترین کمک، تیمار روحی

کمک لزوماً ظرف شستن یا ورود به حجم کاری طرف مقابل نیست. همین که همدیگر را درک کنید و ضروریات روحی طرف مقابل را رعایت کنید، بزرگ‌ترین کمک به او و خانواده است. همسرتان را تحقیر نکنید و قدردان زحمات و لطف‌های او باشید. به او روحیه و کمک فکری بدهید و بکوشید تا همدیگر را در راه دین‌داری و اخلاق‌مداری، ثابت‌قدم نگه دارید.
غمخوار همسرتان باشید و او را در میدان‌های مختلف زندگی تحت فشار قرار ندهید تا خدای ناکرده به راه‌های نادرست کشیده نشود. رهبر گرانقدر انقلاب می‌فرمایند: «کمک واقعی به دیگری، این است که دو نفر غم‌ها را از دل هم برطرف کنند… غم را از دل او بردارد، او را راهنمایی کند. اشتباه او را برطرف کند. اگر می‌بیند خطایی دارد از او سر می‌زند جلوی او را بگیرد (2/9/1378).».

4) قناعت، رمز آرامش

شیرینی روابط خانوادگی با افتادن در دام تجملات و مادیات و مسابقه‌ی چشم و هم‌چشمی کم‌رنگ می‌شود. به توصیه‌ی رهبر گرانقدر «زندگی را ساده بگیرید، خودتان را اسیر تشریفات نکنید. (13/10/1377).».
زندگی را هر قدر پیچ و تاب بدهید، سخت‌تر می‌شود و به شما هم سخت‌تر می‌گیرد.
«قناعت کنید، از قناعت خجالت نکشید. بعضی‌ها خیال می‌کنند که قناعت مال آدم‌های تهیدست و فقیر است و اگر آدم داشت، دیگر لازم نیست قناعت کند. نه، قناعت یعنی در حدّ لازم، در حد کفایت، انسان توقّف کند (01/01/1376).».
اتفاقا قناعت برای افراد داراتر لازم‌تر است تا علاوه بر اینکه از حواشی مادی پرهیز می‌کنند و به اصل زندگی می‌پردازند، هر آنچه را که دارند به رخ دیگران نکشند، دل افراد کمتر برخوردار را نسوزانند و عرصه را برای تعاملات خانوادگی و خویشاوندی تنگ نکنند.

5) رفاقت؛ نه رقابت!

خانواده میدان رقابت بر سر منافع نیست، در خانه فقط باید رفاقت کرد. با همسرتان مثل یک رفیق دلسوز و صمیمی رفتار کنید، نه آقا بالاسر. کنار هم باشید و از همدیگر حمایت کنید. همسران موفق، رفقای خوبی برای هم هستند و موفقیت همسرشان را موفقیت خودشان می‌دانند. رهبرمان نیز در این باره می‌فرمایند: «باید مثل دو نفر شریک، مثل دو نفر رفیق، در خانه با هم زندگی کنند (19/03/1372).».
متأسفانه عده‌ای آیه‌ی «الرجال قوّامونَ علی النساء» را دستاویزی برای زورگویی به زنان قرار می‌دهند و خود را صاحب و مالک زن تلقی می‌کنند. اما بنا به نظر رهبر فرزانه‌مان این آیه یعنی «سرپرستی امور خانواده به عهده‌ی مرد است. مرد باید برود کار کند. معیشتِ خانواده به عهده‌ی اوست… (28/06/1379).».
رفیق خوب، عیب رفیق را در خفا به او گوشزد می‌کند، نه در جمع؛ اجازه نمی‌دهد دیگران از رفیقش عیب‌جویی و او را تحقیر کنند؛ کم و کاستی‌های رفیق را می‌پوشاند و در رفع و رجوع‌شان یاری‌اش می‌کند.
رفیق خوب، نعمت است! دقیقا مثل همسر خوب…

#پرونده_ازدواج

@khamenei_reyhaneh

#خواندنی | آن باغبان ماهر

پنج ‌روایت از زندگی امام محمدباقر علیه‌السلام

۱_ سلامم را به او برسان
از سال‌های دور آمده بود. ابروهای سفیدش تا روی چشم‌ها پایین آمده بودند. غبار کهن‌سالی بر چشم‌هایش نشسته بود، اما نه آن‌قدر که تا وارد خانه امام شد، او را نبیند. دست بلند کرد: «جوان پیش بیا». آمد. «راه برو». رفت. «شگفتا! به خدای کعبه قسم شمایل این‌ جوان، شمایل رسول خداست!»
رو کرد به صاحب‌خانه، امام سجاد علیه‌السلام: «این جوان کیست؟»
امام گفت: «محمدباقر است، پسر من و امام پس از من».
دست‌هایش لرزید، پاهایش هم. خودش را انداخت روی پاهای امام باقر علیه‌السلام: «جانم به فدایت یابن‌ رسول‌الله! سلام پدرت را قبول کن. رسول خدا به تو سلام می‌رساند.» چشم‌های امام پر از اشک شد. گفت: «ای جابر! سلام بر پدرم رسول خدا تا آن‌وقت که آسمان‌ها و زمین برجا هستند و سلام بر تو ای جابر برای ابلاغ سلام پدرم». جابر بن عبدالله انصاری سر چرخاند سمت آسمان. صدای پیامبر از پس سال‌های دور در گوشش پیچید: «تو آن‌قدر زنده مى‌‏مانى تا فرزند من محمد بن علی ‌بن ‌الحسین‌ بن‌‌ على ‌بن ‌ابى‌طالب را که در تورات ملقب به باقر است زیارت کنى. وقتی او را دیدى، سلامم را به او برسان».

۲_ صوت محمدی
قرآن که می‌خواند اگر کسی نزدیکش می‌شد و صدای تلاوتش را می‌شنید، نمی‌توانست به راهش ادامه دهد. پاهایش سست می‌شد. فرمان نمی‌برد به رفتن. می‌ایستاد به گوش‌ دادن تا تلاوت امام تمام شود. بعد راهش را پی می‌گرفت. هم تلاوت خودش چنین بود، هم پدرش، علی ‌بن‌ الحسین علیه‌السلام.

۳_ آن‌ باغبان ماهر
بخش مهمی از عمرش را گذاشت روی تربیت شاگرد. نه شاگردهای معمولی، که شاگردان ویژه‌ای که مثل یک ‌رکن، یک ‌قطب در دنیای اسلام، آن‌ها را وکیل خودش کند تا تعلیماتش را پی بگیرند و شبهات مسلمانان را رفع کنند. سبزترین ‌بذرها را در سبزترین‌ دل‌ها کاشت و آن‌قدر مراقبت کرد تا صدها شاگرد برجسته برای اسلام بسازد.

۴_ با دست‌های بسته
دستِ‌کم دو بار حکومت به سراغش آمد و او را با غل و زنجیر برد به گوشه تنگ زندان. چشم نداشتند ببینند کسی از اولاد پیامبر، اسلام را چنان‌که هست، نه چنان‌که آن‌ها می‌خواستند، به بقیه نشان دهد. در زندان هم دست از کار نکشید. با تبلیغ اسلام و نشان‌ دادن چهره حقیقی آن، چنان زندانبان‌ها و زندانی‌ها را شیفته خودش کرد که دیدند در زندان بیشتر از بیرون، مسلمان واقعی تربیت می‌کند. دیگر به صلاح نبود نگهش دارند. آزادش کردند!

۵_ سلاح اشک
اختلاف‌ها بالاگرفته بود؛ آن‌قدر که دیگر نمی‌توانستند وجودش را تاب بیاورند. گمان می‌کردند اگر او را بکشند تحریف‌ها و شبهه‌هایی که به جان مردم انداخته‌اند کار خودش را می‌کند و اسلام می‌رود که در دل تاریخ دفن شود. او از فکرشان خبر داشت. دم شهادت، وصیت کرد تا 10‌سال در منا، در سالروز شهادتش مراسم عزا بگیرند و او را یاد کنند. سابقه نداشت امامی پیش از این، چنین کند. امام محمدباقر علیه‌السلام با این کار، شهادتش را هم تبدیل کرد به مبارزه و جهاد با جریان انحرافی. یاد کردن او شد بهانه سر برآوردن حیات دوباره‌ جریان اصیل اسلامی مقابل همه تحریف‌ها و مسخ‌هایی که حکومت آن ‌زمان انجام داده بود.

#شهادت_امام_محمدباقر_علیه_السلام

 نو+جوان؛ انرژی امید ابتکار
 @Nojavan_khamenei

به هم کمک کنید 
 رهبر انقلاب: «مراقب باشید همسرتان خطای دینی نکند. این مواظبت هم به معنای پاسبانی و دیده‌بانی نیست. این مراقبت، مراقبت اخلاقی است، مراقبت مهربانانه و مراقبت پرستارانه است.» 79/8/3

#پرونده_ازدواج

 @Khamenei_Reyhaneh

#ماجرا | صورتی خاکستری

 قسمت آخر: آبی فیروزه‌ای

 نشسته بود روی گل وسط قالیچه اتاق و نامه‌ها را پخش کرده بود دورش. نامه‌ها و پاکت‌های بی اسم و نشان. یعنی چه کسی این‌ها را نوشته؟ چه کسی این‌همه وقت گذاشته که به او ثابت کند دختر بودن چیز خوبی است؟ فکرش به هیچ جا نمی‌رسید.

 از نامه اول شروع کرد به دوباره خواندن. نوشته بود چرا شادی، تفریح و آزادی را برای خودت پسرانه تعریف کردی؟ ببین خودت چه می‌خواهی سارا؟ زمین‌بازی خودت را پیدا کن.
 در نامه دوم گفته بود لنز عینکت را عوض کن. دنبال غر زدن و نیمه‌خالی را دیدن نباش. داشته‌هایت را نگاه کن و سعی کن قهرمان زندگی‌ات باشی.
 توی نامه سوم از قشنگی‌های دختر بودن نوشته بود. هرچند هنوز هم با همه حرف‌هایش موافق نبود. ولی حق با نویسنده ناشناس بود. سارا هم دنیای خاص و شگفت‌انگیز خودش را دوست داشت. معلم‌های مدرسه را در ذهنش مجسم کرد و یکی‌یکی گذاشت جای نویسنده نامه. خیلی‌ها می‌توانستند باشند. دبیر دین و زندگی، دبیر ادبیات و… هرچه که بود دیگر مطمئن بود خانم اسکندری نامه‌ها را خودش ننوشته. خوانده و داده یک نفر دیگر جواب بدهد. دوباره آن روزی که دل‌نوشته را توی صندوق انداخت، را در ذهنش مرور کرد. هیچ معلمی آن دوروبرها نبود. از کجا اسمش را فهمیده بودند؟ مثل باقی وقت‌هایی که فکرهایش به این مرحله می‌رسید، پوف بلندی کشید. معادله چند مجهولی‌اش انگار قصد حل شدن نداشت…

 برای خواندن متن کامل قسمت آخر این ماجرا به سایت یا #نرم‌افزار_موبایلی نو+جوان مراجعه کنید ?
https://nojavan.khamenei.ir/showContent?text&ctyu=17803

 اسلام اینها را قبول ندارد
 معیارهای انتخاب همسر از منظر رهبر انقلاب اسلامی

 حضرت آیت‌الله خامنه‌ای: *بعضى خیال مى‌کنند باید دخترشان را حتماً بدهند به یک کسى‌که هم‌شأن خودشان باشد. مى‌پرسیم آقا، هم‌شأن یعنى چه؟
مى‌گوید اگر پسر ما مثلا لیسانس گرفته، این دختر هم لااقل دیپلم گرفته باشد!
 چه مانعى دارد یک خانم دکتر باسواد تحصیل‌کرده، زنِ یک جوان حزب‌اللهى شش کلاس درس‌خوانده بشود؟ چرا نتوانند با هم زندگى کنند؟
 اسلام اینها را قبول ندارد و ارزش‌هاى معنوى را قبول دارد.* 62/12/19

#پرونده_ازدواج

 @Khamenei_Reyhaneh