فاطمیون

#خواندنی |‌ مرثیه‌ای برای خورشید

 پای روضه آقا- بخش دوم

 روایت شهادت امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام در کلام رهبر انقلاب

 انگار دستی مشتی خاک از دل بیابان برداشته و پاشیده بود روی سر شهر؛ از همان‌بیابان که علی بعد از فاطمه، سر به سینۀ چاه آن می‌گذاشت و غربتش را گریه می‌کرد. کوفه سراپا شده بود ماتم؛ ماتمی که از محراب خونین مسجد آغاز شده بود.

 در و دیوار مسجد کوفه و مردمی که آن‌جا جمع می‌شدند، بارها مناجات‌ها، دعاها و راز و نیازهای علی را با خدا شنیده بودند، اشک‌های او را دیده بودند، عبادت مخلصانه، بیانات عارفانه و گاه حتی شکوه‌ها و رنج‌های او را هم. حالا ناگهان، شب نوزدهم، در مسجد کوفه شنیده بودند صدای علی بلند شد که: «فزت و ربّ الکعبه» دست جنایتی در تاریکی شب، امیرالمؤمنین را هدف قرار داده بود. روز که کسی جرئت نمی‌کرد مقابل علی ظاهر شود یا بخواهد با او نبرد کند. کجا کسی بود که بتواند به امیرالمؤمنین در روز روشن سوءقصد کند؟ در شب، آن هم در حال نماز، در محراب عبادت فرق علی را شکافته بودند. از همان‌وقت، از همان‌لحظه که مردم صدای هاتف را شنیدند که خبر از حادثۀ عظیم دربارۀ امیرالمؤمنین می‌داد؛ از همان‌وقت که رفتند طرف مسجد و با پیکر خون‌آلودِ امیرالمؤمنین مواجه شدند، غمی روی دلشان نشسته بود که لحظه‌به‌لحظه سنگین‌تر می‌شد. جملات دختر پیامبر انگار در گوش‌هایشان زنگ می‌زد…

  برای خواندن متن کامل به سایت یا #نرم_افزار_موبایلی نو+جوان مراجعه کنید ?
http://nojavan.khamenei.ir/showContent?text&ctyu=17073

#فراخوان |‌ خانه دلت آباد

فراخوان نو+جوان برای آن‌هایی که می‌خواهند به آسمان وصل شوند

 سلام دوست نو+جوان
سری به خانه دلت بزن. اوضاع و احوال خانه‌ات چطور است؟ شب قدر یک فرصت خوب است تا خانه دلت را سرو سامان دهی و هر چیز را سر جای خودش بگذاری. خوبی‌هایش را مثل امید، مهربانی، تلاش و پشتکار نگه داری و بدی‌هایش را مثل بخل، حسد، کینه، ناامیدی، تنبلی دور بریزی. در این شب، فرشته‌ها زمین و آسمان را به‌ هم وصل می‌کنند و دل‌ها را نور باران. به قول رهبر عزیزمان «شب قدر شب سلامت دلها و جان‌هاست. شبِ شفای بیماری‌های اخلاقی، معنوی، مادی، عمومی و اجتماعی.» دست به دعا شو، برای آبادی دلت دعا کن و با ما همراه شو:

 یک گوشه دنج را پیدا کن و بنشین به بیماری‌های خانه دلت فکر کن. چه چیزهایی حال دلت را خراب و تو را غمگین می‌کند، کینه توز می‌کند، خشمگین می‌کند، نامهربان می‌کند، بخیل و حسود می‌کند و…

حالا امشب برای دلت یک شعار سال انتخاب کن، شعاری که دلت را آباد کند. شعاری که به تو، جهت می‌دهد این کار را بکنی یا نه؟ شعاری مخصوص نسخه شخصی زندگی خودت! مثلا بنویس امسال سال راستگویی است یا بنویس امسال سال همدلی است. شعارت را روی کاغذ بنویس و تا قبل از طلوع خورشید جایی نصب کن تا بتوانی هر روز آن را ببینی.
 از شعارت عکس بگیر و برای ما ارسال کن.
 دوستانت را با #خانه_دلت_آباد به این فراخوان دعوت کن.

 به صفحه «خودم» در #نرم‌افزار_موبایلی نو+جوان برو، حالا یک ➕ کوچک کنار صفحه سمت راست می‌بینی، روی آن کلیک کن. در قسمت موضوع، فراخوان را انتخاب کن و در قسمت بارگذاری عکس، عکست را بارگذاری کن.

 نو+جوان؛ انرژی امید ابتکار
 @nojavan_khamenei

#ماموریت |‌ توقف ممنوع

مأموریت نو+جوان برای آن‌هایی که می‌خواهند با صبر حرکت کنند

 تصور کنید می‌خواهید راهی سفر شوید. همه لوازم مورد نیاز را در صندوق عقب ماشین چیده‌اید. کوله پشتی مخصوص‌تان را برداشته‌اید و حالا با عینک دودی نشسته‌اید تا دست مبارک پدر کلید استارت را بچرخاند. چه شده؟ پس چرا ماشین روشن نمی‌شود؟ مگر همین دیروز ماشین را سرویس نکردیم؟ همه چیز ردیف بود برای یک مسافرت عالی به جز بنزین! بدون بنزین ماشین حرکت نمی‌کند. در سفر زندگی هم احتیاج به چیزی داریم که ما را حرکت دهد. چیزی که در موقعیت‌های حساس، ما را هل بدهد به سمت یک اقدام موثر. صبر، حکم همان بنزین را دارد در موقعیت‌های مختلف زندگی! هم ما را متوقف می‌کند و هم به حرکت می‌اندازد.

 صبر به معنی سکوت کردن و تحمل کردن نیست. چیه؟ تا حالا این مدلی نشنیده بودی؟ منظور ما از صبر این است که مقاومت کنی و تسلیم نشوی! تسلیم چه؟ تسلیم خشم! یعنی وقتی فیتیله خشم درونت روشن می‌شود نه تنها باید در برابرش مقاومت کنی بلکه باید یک قدم موثر هم برداری. مثلا وقتی بابا خسته از سر کار آمده و به زمین و زمان گیر می‌دهد به جای کوبیدن در اتاق به هم که یعنی از رفتار بابا ناراحت هستی می‌توانی یک چای برای بابا بریزی تا خستگی‌اش در برود. حالا با ما همراه شو تا ببینی در کدام موقعیت‌ها باید از نیروی محرکه صبر استفاده کنی:

 یک کاغذ و قلم بردار و فکر کن کجاها کاسه صبرت لبریز شده. حتما یک جاهایی با اعضای خانواده، دوست یا اولیای مدرسه و… به موقعیت‌هایی که نیاز به صبر داشته باشد برخورد کرده‌ای.
 یک خاطره برایمان از صبوری سازنده‌ات پیدا کن. موقعیتی که صبر کردی و صبر، بنزین حرکت تو برای اقدام موثر شده و صد البته بازخورد مثبت از طرف مقابلت دیدی.
 خاطره‌ات را در یک فیلم حداکثر یک دقیقه‌ای تعریف کن و بفرست.
 می‌توانی خاطره‌ات را یادداشت کنی و برایمان همراه با یک عکس ارسال کنی.
 دوستانت را به #صبر_واقعی دعوت کن.

 به صفحه «خودم» در #نرم‌افزار_موبایلی نو+جوان بروید، حالا یک ➕ کوچک کنار صفحه سمت راست می‌بینید، روی آن کلیک کنید. در قسمت موضوع، ماموریت را انتخاب کنید و در قسمت بارگذاری عکس، عکستان را بارگذاری کنید. در قسمت متن از #صبر_واقعی استفاده کنید.

 نو+جوان؛ انرژی امید ابتکار
 @nojavan_khamenei

#ماجرا | پرواز دسته‌جمعی

 قسمت ششم

#مواسات

 محدثه نوشت: این‌قدر کتلت سرخ کردم بیچاره شدم بچه‌ها. از یازده صبح تا سه بعدازظهر سر ماهی‌تابه ایستادم بودم.
یگانه انگار کمین کرده بود: کم غر بزن محدثه.
ولی محدثه کوتاه نیامد: این‌ها غر نیست درد دله. همه جای دستام با روغن سوخته.
یگانه هم کم نیاورد: کی بود می‌خواست بره ماسک بدوزه؟
زهرا هم اضافه شد: کمک مگه نداشتی؟

 محدثه شکلک گریه فرستاده بود: مامانم گفت هرچند تا خودت می‌تونی درست کنی قبول کن. منم چه می‌دونستم این‌قدر سخته. گفتم اندازه 15 نفر. تازه وسط کار اومدن کمکم که تموم شد.
چشم‌بسته هم می‌شد فهمید این پیام را زهرا فرستاده: خدا ازت قبول کنه دختر. حالا ناشکری نکن. سختیاشم قشنگه.
 یگانه بحث را عوض کرد: بچه‌ها هیئت داداشم باورشون نمی‌شد اندازه صدوبیست، سی نفر غذا این‌جوری آماده شده باشه. این‌قدر خوششون اومده به فکر افتادن خودشون هم همچین برنامه‌ای پیاده کنن.
زهرا باز با آن نگاه روشنش برگشته بود: تازه طعم غذای خونگی کجا، غذای آشپزخونه کجا! روح و نیتی که توی این غذاها بوده زمین تا آسمون فرق می‌کنه با غذاهایی که اندازه دویست، سیصد نفر یکجا آماده می‌شن.
سحر کم‌کم باید بحث را جمع می‌کرد. امروز خیلی کار داشتند: بچه‌ها همین‌قدر بگم که من دیشب از خوشحالی گریه کردم…

 برای خواندن ادامه این ماجرا به سایت یا #نرم‌افزار_موبایلی نو+جوان مراجعه کنید ?

http://nojavan.khamenei.ir/showContent?text&ctyu=17061

 حالا که خدا فرصت داده از او معذرت بخواهیم

 رهبر انقلاب: شب قدر، فرصتی برای مغفرت و عذرخواهی است. از خدای متعال عذرخواهی کنید. حال که خدای متعال به من و شما میدان داده است که به سوی او برگردیم، طلب مغفرت کنیم و از او معذرت بخواهیم، این کار را بکنیم، والّا روزی خواهد آمد که خدای متعال به مجرمین بفرماید: «لایؤذن لهم فیعتذرون». خدای نکرده در قیامت، به ما اجازه عذرخواهی نخواهند داد. به مجرمین اجازه نمی‌دهند که زبان به عذرخواهی باز کنند؛ آن‌جا جای عذرخواهی نیست. این‌جا که میدان هست، این‌جا که اجازه هست، این‌جا که عذرخواهی برای شما درجه می‌آفریند، گناهان را می‌شوید و شما را پاک و نورانی می‌کند، از خدای متعال عذرخواهی کنید. این‌جا که فرصت هست، خدا را متوجّه به خودتان و لطف خدا و نگاه محبّت الهی را متوجّه و شامل حال خودتان کنید. «فاذکرونی اذکرکم»؛ مرا به یاد آورید، تا من شما را به یاد آورم. 1376/10/26

 @Khamenei_ir