​ ادامه #گزارش_هفته

🔹 روزهای سخت و غم‌انگیزی که بر ملت ایران گذشت…

 آنچه در روزهای پایانی شهریورماه و در دو ماه مهر و آبان ۱۴۰۱ در برخی شهرها و مناطق مرزی ایران عزیز به وقوع پیوست، به‌خوبی گویای روحیه و خوی درندگی مدعیان آزادی مردم ایران‌زمین و دروغ‌گویانی است که داد انسانیت و حقوق بشر می‌دهند: ایجاد فضای دائمی ترس و اضطراب و تعطیلی‌های گاه‌وبیگاه بازارها با چاشنی تهدید و باج‌خواهی آن‌هم در جامعه‌ای که برای حل مشکلات و پیشرفت نیاز به آرامش دارد، میدان‌دادن به تروریسم کور، برای جولان‌دادن در سایه ناامنی ایجادشده، به‌میدان‌آمدن گروهک‌های تروریست و تجزیه‌طلبی که به هیچ‌کدام از اقوام ایرانی رحم نکرده و نخواهند کرد، اقدامات و مواضع مشکوک نسبت به مرزهای این کشور که در تمام سال‌های پس از اتمام جنگ تحمیلی تاکنون، مرزهای عزت و آرامش و دوستی بوده است، ترور و کشته‌سازی از میان شهروندان عادی و مردمان بی‌گناه و کودکان مظلوم برای متهم‌کردن نظام اسلامی و حمله‌های بی‌رحمانه به حافظان امنیت مردم و جسارت به روحانیت و تعرض به مأموران انتظامی و نظامی. اینها تنها نمونه‌هایی از جولان ناجوانمردانه و بی‌وقفه بدخواهان این مردم در حوادث اخیر بود؛ البته همه این جنایات علیه آرامش و امنیت مردم ایران و حافظان امنیت، با سکوت تأییدآمیز و شرم‌آور مجامع غربی و البته با پشتیبانی تمام‌قد و عملیات روانی از سوی رسانه‌های وابسته به اردوگاه استکبار، طراحی و دنبال شد.

نتیجه این هجوم وحشیانه و طراحی شوم، ازدست‌دادن تعدادی از هم‌وطنانمان و نیروهای امنیتی و انتظامی در جریان این ناآرامی‌ها و برجای‌گذاشتن صدها میلیارد تومان خسارت مادی به سرمایه‌های عمومی و خصوصی این کشور مظلوم و مقتدر بوده است: «حوادثی از قبیل[اغتشاشات]، برای مردم مشکل درست میکند؛ در خیابانها دکّانت را باید ببندی، ماشینت را باید نگه داری، و ‌کارهایی مانند اینها کنی و مشکلاتی درست میکند؛ جنایتهایی هم خب انجام میدهند، تخریب میکنند، کارهایی مانند اینها ‌میکنند.» ۱۴۰۱/۸/۲۸

حمله به آستان مقدس شاهچراغ و به شهادت رساندن مظلومانه جمعی از ایرانیان یا حرکت‌های وحشیانه و غیرانسانی در به شهادت رساندن طلبه‌ای جوان، نمونه‌های دیگری از ناامنی‌ها و اقدامات تروریستی به‌وقوع‌پیوسته در این جریانات بود: «شما ببینید این قضیه‌ی شاهچراغ شیراز، چه جنایت بزرگی بود! آن پسربچّه‌ی پایه‌ی دوّم [شهید علی‌اصغر لری گوینی] یا پایه‌ی ششم [شهید آرشام سرایداران] یا پایه‌ی دهم [شهید محمدرضا کشاورز]، اینها چه گناهی کرده بودند؟ آن طفلک شش‌ساله‌ای [آرتین سرایداران] که پدر و مادر و برادرش را از دست داده، این کوه سنگین غم را چرا بر دوش او انبار کردند؟ چرا؟… آن طلبه‌ی جوان ــ طلبه‌ی شهید جوان در تهران، آرمان عزیز ــ چه گناهی کرده بود؟… زیر شکنجه او را بکشند، جسدش را بیندازند در خیابان. اینها کارهای کوچکی است؟ اینها چه کسانی‌اند؟ باید فکر کرد.»۱۴۰۱/۸/۱۱

🔹 اغتشاش؛ تله دشمن برای ضربه به ایران مقتدر

 آنچه دشمنان این کشور در روزهای پس از مهرماه ۱۴۰۱ رقم زدند، فقط به صحنه‌های تلخ آشوب و آتش‌افروزی و کشتار محدود نمی‌شود. این سکه پوشالی تزویر روی دیگری هم دارد و آن، آسیب‌های غیرمستقیم ناشی از این جولان ناجوانمردانه اغتشاشگران است. دندان تیزکردن دشمن برای اعمال محدودیت‌های مالی جدید و تشدید تحریم‌های ظالمانه و تأثیر منفی و فزاینده آن بر مؤلفه‌های کلان اقتصادی و در نتیجه افزایش فشارهای اقتصادی در زندگی مردم، بخشی از این آسیب‌هاست و تأسف‌بارتر از آن، ازبین‌رفتن انگیزه‌ها و زمینه‌های کار و تولید و سرمایه‌گذاری در کشور به‌دلیل اصرار دشمن و پیاده‌نظام داخلی او بر تداوم ناامنی‌ها، روی زشت‌تر و سیاه‌تر این سکه است که در تحلیل شرایط موجود، نباید از این حقیقت روشن غفلت کرد. تجربه نشان داده است که هر بار صحنه داخلی کشور، به میدانی برای جولان‌دادن نامحرمان تبدیل شده است، به‌دنبال آن فرصت‌های پیشرفت و تحول در اقتصاد نیز بیشتر از قبل آسیب دیده و با بازی «تحریم و فشار»، معیشت مردم صبور و نجیب ایران، بیشتر دستخوش تلاطم شده است و سوداگران را در جنگ اقتصادی علیه مردم ایران جسورتر کرده است؛ نکته مهمی که برخی کنشگران اجتماعی و سیاسی نباید در قبال آن، خود را به خواب غفلت بزنند و از نتایجش فرار کنند.

ادامه دارد…