​#گزارش_هفته | مهد تناقض

 نگاهی به معیارهای دوگانه غرب در ادعاهای آزادی و حقوق بشر

🔻 آشوبگر یا معترض؟ سرکوب یا اقدام قانونی پلیس؟

🔹 پس از قتل یک نوجوان فرانسوی با شلیک مستقیم گلوله پلیس و شکل‌گیری اعتراضات در شهرهای مختلف این کشور در روزهای گذشته، تصویر مردان و زنان معترض در خیابان‌های فرانسه در حالی منتشر می‌شود که خبری از محکومیت مجامع حقوق بشری نیست و بازیگران و هنرمندان و فعالان مدنی نه‌تنها علیه پلیس این کشور اقدام نکرده‌اند و فریاد “آزادی ازدست‌رفته” را سر نداده‌اند که در کنار مسئولان فرانسوی، مردم را به آرامش دعوت می‌کنند و رسانه‌های غربی تلاش می‌کنند رفتار پلیس با معترضان را موجه جلوه دهند! این در حالی است که سال گذشته، رسانه‌های غربی با بهانه‌جویی از ماجرای تلخ درگذشت یک دختر جوان در ایران، آتش تهیه یک جنگ خیابانی را فراهم می‌کردند و مدام در آتش اختلاف و نزاع در جامعه ایران می‌دمیدند و هیچ ابایی نداشتند تا حتی از چهره‌های مشهور هنری و یا ورزشی نیز برای اهداف شوم خود سوء استفاده کنند. آشی که آن‌قدر شور شد تا حتی رسانه‌های غربی آشکار و عریان، مسئله‌ای همچون یکپارچگی و تمامیت ارضی ایران را نیز به سخره می‌گرفتند و بدخواهان، نقشه‌های توهمی خود را جلوی دوربین‌ها، به زبان می‌آوردند.

کلیدواژه‌های قانونی‌بودن اقدام پلیس، دفاع از امنیت کشور، دفاع از دموکراسی، مبارزه با آشوبگران در فرانسه کاملاً معتبر است، اما وقتی پای ایران و هر کشور مستقل دیگری در میان باشد از سوی رسانه‌های غربی به کلماتی همچون خشونت پلیس، اقتدارگرایی و سرکوب مخالفان و سلب آزادی‌های مدنی تغییر پیدا می کند. سیاستی که یک بام و دوهوای آزادی و حقوق بشر آمریکا و کشورهای غربی را به‌روشنی نشان می‌دهد.
🔻 جنایات ضدحقوق بشری و تصویرسازی هالیوودی

🔹 در تصویری که از رسانه‌های و سینمای هالیوودی برای مردم ساخته شده است، آمریکا و کشورهای غربی جایی است برای زندگی. جایی که آزادی‌های مردم به رسمیت شناخته می‌شود و در دیگر سو کشورهایی وجود دارد که عقب‌مانده هستند و به حقوق شهروندان‌شان اهمیت نمی‌دهند. اما واقعیت جامعه مدنی غربی، آن چیزی نیست که در فیلم‌ها و بنگاه‌های رسانه‌ای غرب به نمایش گذاشته می‌شود. ممنوعیت حضور باحجاب در مجامع عمومی و مدارس و دانشگاه‌ها با بهانه‌هایی همچون وفاداری به آرمان سکولار بودن یک نظام سیاسی، از محدودیت‌هایی است که زنان و دختران مسلمان در تعدادی از کشورهای غربی با آن مواجه هستند. این محدودیت‌ها در کنار موج رسانه‌ای اسلام‌هراسی و نفرت‌پراکنی و رفتارها و مواضع برخی مسئولان اجرایی و قانون‌گذاری در کشورهای غربی، باعث شده خشونت‌ها علیه مسلمانان در برخی کشورها افزایش پیدا کند، به‌عنوان نمونه در جولای ۲۰۱۰، یک سال پس از قتل مروه شربینی، بانوی محجبه در آلمان، ‌ یکی از انجمن‌های شهری در دردسن مجسمه‌های ۱۸ چاقو را به‌عنوان نماد ۱۸ ضربه‌ای که به شربینی وارد آمد در اماکن مختلف شهر به‌صورت موقتی نصب کرد که حتی این نمادها نیز از هجوم نژادپرستان در امان نماندند و برخی از آنها تخریب شدند.

این مدعیان پرسروصدا، در حالی بارها با ادعای نقض حقوق بشر و نقض آزادی کشورها ایران را مورد هجمه قرار داده‌اند که چندی پیش، به بهانه واهی “آزادی بیان"، واقعه قرآن سوزی در کشور سوئد، احساسات مسلمانان را جریحه‌دار کرد. نژادپرستی و رفتارهای تبعیض‌آمیز با رنگین‌پوستان از دیگر برگ‌های کارنامه غربی‌ها در حوزه حقوق بشر است که در قضایایی همچون موضوع اوکراین برایشان رسوایی به بار می‌آورد: «در ماجرای اوکراین، نژادپرستی غرب را همه دیدند. قطار پناهندگانی را که دارند از کشور و زیر مثلاً مشکلات جنگ فرار میکنند نگه میدارند، برای اینکه سیاه‌پوست را از سفیدپوست جدا کنند و سیاه‌پوست را پیاده کنند. صریحاً در رسانه‌هایشان اظهار تأسّف میکنند که این دفعه جنگ در خاورمیانه نیست، در اروپا است. یعنی اگر جنگ و خونریزی و برادرکشی در خاورمیانه البتّه در مناطق به قول آنها خاورمیانه و در اینجاها باشد اشکال ندارد [امّا] در اروپا که باشد اشکال دارد. این نژادپرستی به این وضوح، به این روشنی!» ۱۴۰۱/۱/۱

 ادامه دارد…