فاطمیون

 شعر | ما وارثان درس “مواسات” بوده‌ایم

با اینکه روزگار به وفق مراد نیست
با صبر دلخوشیم توقع زیاد نیست

لبخند می زنیم به لبخند دوستان
آزرده ایم تا که دل دوست، شاد نیست

بغض است در توالی این روزهای سخت
اما به ماندگاری آن اعتماد نیست

ما سالهاست همدل و هم درد بوده ایم
اکنون زمان جا زدن و انتقاد نیست

هم ریشه ایم! زخم من و ما و او یکیست
تا با همیم خوف از این تندباد نیست

ما وارثان درس “مواسات” بوده ایم
“من سیر و او گرسنه"! در این اعتقاد نیست

در سفره‌هایمان طبقی از سخاوت است
الگوی عشق هیچ کسی جز “جواد” نیست

“لبخند و لطف، عشق و وفا، مهر و همدلی”
سوگند می خورم که جز اینها جهاد نیست

#حلقه_شعر_ریحانه | سرکار خانم #نصیبا_مرادی

#مواسات #رزمایش_همدلی #ایران_همدل

@Khamenei_Reyhaneh

دا
 شخصیت دا: شاه‌پسند حسینی (وفات: تیر 1393)
 راوی: سیده زهرا حسینی (دخترِ دا)
نویسنده: سیده اعظم حسینی

به مناسبت سالروز دیدار رهبر انقلاب با نویسنده و راوی کتاب دا در 20 اردیبهشت 1389

رهبرانقلاب: در دفاع مقدس، نقش زنان مباشر درمیدان جنگ، در کارهای پشتیبانی و بندرت درکارهای نظامی نقشی فوق‌العاده بود. همین نوشته خانم حسینی - دا - این را نشان میدهد. 90/10/14

 کلمه‌ی «دا»، در گویش محلیِ لری به معنی #مادر است و زهرا حسینی با انتخاب این عنوان خواسته است رنج، اندوه، تلاش و مقاومت #مادران_ایرانی را یادآور شود. سیده‌زهرا حسینی یک کرد ایرانی است که پدر و مادرش، پیش از ولادت او در عراق زندگی می‌کردند و او در سال ١٣4٢ در آنجا به دنیا آمده است. در کودکی همراه خانواده‌اش به ایران بازگشت و پدرش در #خرمشهر ساکن شد.
 با آغاز جنگ، #زهرا_حسینی که در آن هنگام دختری هفده ساله بود،‌ خود را در وسط ماجرا یافت. همین که اعلام کردند جسد #شهدا در گورستان خرمشهر روی زمین مانده است، به یاری غسالان شتافت و به غسل و کفن و دفن آن‌ها کمک کرد. به کارکنان گورستان غذا رساند، مردم را برای این کار بسیج کرد، امدادگری آموخت و در هر کاری که پیش می‌آمد، از آماده‌سازی اسلحه تا پخت و پز و توزیع امکانات فعالیت داشت.
 پدر و برادرش در خرمشهر #شهید شدند و او با دست خود آنان را در گور نهاد. در جریان دفاع از خرمشهر مجروح شد و ترکشی در نخاع او جای گرفت که پس از آن همیشه با اوست و ناگزیر از تحمل عوارض آن است.

زن، خانواده و #سبک_زندگی در نگاه رهبرانقلاب ?
 @Khamenei_Reyhaneh

#خواندنی |‌ مردی که خورشید در دست داشت

 دو روایت از زندگی کریم‌ اهل‌بیت امام حسن مجتبی علیه‌السلام

 برگ سبز درخت‌ها، تندی آفتاب مدینه را می‌گرفت. بااین‌حال، چند پرتوی لطیف، راه خودشان را از لابه‌لای شاخ و برگ‌ها پیدا کرده بودند و نشسته بودند روی صورتش؛ امام، آرام از کنار گُلی گذشت. عطری که در هوا پیچیده بود از گل بود یا امام، سخت می‌شد گفت. هرچه بود نسیم نرمی که می‌وزید عطر را برد و رساند به مرد که گوشه‌ای نشسته بود. همین وقت بود که چشم امام به او افتاد. برده‌ای بود انگار اما رنگ پوستش خبر از بردگی نمی‌داد، لباس‌هایش، گرسنگی توی چشم‌هایش، ولع دست‌هایش چرا. تکه نانی در دست داشت و چنان با اشتیاق به دهانش می‌گذاشت که انگار لذیذترین ‌غذای دنیاست. نگاه امام به سگی افتاد که کنار مرد نشسته بود. در چشم‌های روشن سگ هم گرسنگی دودو می‌زد. امام چند لحظه همان‌جا ماند. مرد، لقمه‌ای نان خودش می‌خورد و لقمه‌ای برای سگ می‌انداخت. همین‌ نوبت را رعایت کرد تا نان تمام شد.

 امام نزدیک مرد رفت. تبسمی کرد و پرسید: «چرا نان را به سگ دادی؟ چرا برای خودت کنار نگذاشتی؟» مرد آرام گفت: «از چشم‌های ملتمسانه این ‌سگ خجالت کشیدم. حیا کردم که من نان بخورم و او گرسنه بماند».
-اربابت کیست؟
-ابان ابن عثمان.
-این باغ مال کیست؟
-باغ هم برای اوست.
امام به چشم‌های مرد نگاه کرد: «تو را به خدا از اینجا تکان نخور تا برگردم!»…

 برای خواندن متن کامل به سایت یا #نرم_افزار_موبایلی نو+جوان مراجعه کنید ?
http://nojavan.khamenei.ir/showContent?text&ctyu=17050

#ماجرا | پرواز دسته‌جمعی

 قسمت چهارم

#مواسات

 از صبح ماسک زده و دستکش به دست با مامان و سارا، عروسک‌ها را توی ماشین لباس‌شویی انداخته بودند. حالا خودش نشسته بود به دوختن درزهای عروسک‌های پولیشی و سارا توی یک تشت بزرگ پر از آب و کف، لگوهای کوچک و بزرگ را می‌شست. این چند روز بیشتر وقتش سر کارهای گروه رفته بود و کم‌تر به درس‌هایش رسیده بود. عذاب وجدان قولی را داشت که همان روز اول به مامان داده بود. باید جدی‌تر برای درسش وقت می‌گذاشت.

توی همین فکرها گروه جای خالی را باز کرد و منتظر بچه‌ها شد. اولین پیام عکس یک عروسک بی‌مو بود که محدثه فرستاده و نوشته بود: «بچه‌ها به نظرتون می‌شه با کاموا واسه این مو درست کنم؟ خیلی قشنگ و باکیفیته فقط با این قیافه به درد هدیه دادن نمی‌خوره.» داشتند درباره رنگ کاموا و وصل کردن موها نظر می‌دادند که یگانه وارد گروه شد و نوشت: «یه فکری دارم بچه‌ها!»…

 برای خواندن ادامه این ماجرا به سایت یا #نرم‌افزار_موبایلی نو+جوان مراجعه کنید ?

http://nojavan.khamenei.ir/showContent?text&ctyu=17040

شریف‌ترین راه

 عبارتی که در حسینیه امام‌خمینی (ره) نقش بسته بود

«لا سَبیلَ أشرَفُ مِن الاستِقامَةِ»
 هیچ راهى ارجمندتر از ایستادگی و استقامت نیست.

 «اگر ما در اقتصاد کشور، اقتصاد را به یک بدن انسان تشبیه بکنیم، سیستم دفاعی و امنیّت‌ّبخشِ اقتصاد عبارت از تولید است؛ یعنی آن چیزی که میتواند ویروس‌های مهاجم و میکروب‌های مهاجم به اقتصاد را خنثیٰ بکند و آن را سالم نگه دارد تولید در کشور است. اگر ما همواره تولید خوب و مناسب و شایسته و رو به ‌رشد در کشور داشته باشیم، در مقابل این ویروس‌هایی که طبیعتاً وجود دارند -که البتّه اقتصاد ما متأسّفانه دچار میکروب‌ها و ویروس‌های طبیعیِ متعدّدی است؛ ویروس‌های دست‌ساز هم هستند، مثل تحریم، مثل همین مسئله‌ی قیمت نفت؛ اینها حوادثی هستند که به اقتصاد ضربه میزنند- میتوانیم مقاومت بکنیم.» 1399/02/17

#کم_نیاری_بردی

 نو+جوان؛ انرژی امید ابتکار
 @Nojavan_Khamenei